پشتوانه پول و ارزهای دیجیتال چیست؟
در دنیا ارزهای دیجیتال را با بیت‌کوین می‌شناسند. خیلی از مراکز خرید و فروش در دنیا بیت‌کوین می‌پذیرند. در خیلی از سایت‌های دنیا می‌توانید با بیت‌کوین خرید کنید. می‌توانید در رستوان‌ها صورتحساب خود را با بیت‌کوین پرداخت کنید. اما به راستی چه چیز به بیت‌کوین این اعتبار را می‌دهد که با ارزش باشد. درواقع پشتوانه ارزهای دیجیتال و بیت‌کوین چیست؟ آیا ارزهای دیجیتال و بیت‌کوین درواقع بدون پشتوانه هستند؟ آیا بیت‌کوین می‌تواند جایگزینی مناسب برای پول در آینده باشد؟ برای یافتن جواب سوالات فوق، تا آخر مقاله با ما همراه باشید.
در دهه گذشته تا به امروز (2020) بیت‌کوین و ارزهای دیجیتال محبوبیت روز افزونی را در دنیا تجربه می‌کنند. محبوبیت این بازار باعث شده تا علاقه‌مندان زیادی قصد ورود به این بازار را داشته باشند. اما در این بین سوالات زیادی نیز به‌وجود می‌آید که ذهن مخاطبین را درگیر کرده، اینکه بعضی‌ها بیت‌کوین را به اشتباه با حباب گل لاله و حباب دات کام مقایسه می‌کنند و یا اینکه می‌گویند بیت‌کوین یک پول بدون پشتوانه است و ارزشی ندارد و. ما هم می‌خواهیم پشتوانه ارزهای دیجیتال را در اینجا باهم بررسی کنیم. اما قبل از هرچیزی باید تعریف درستی از پول داشته باشیم، تاریخچه به‌جود آمدن پول را بشناسیم و این که بدانیم پشتوانه پول رایج کشورهای دنیا چیست و از کجا شکل گرفته است؟ و چاپ پول چه تاثیری در دنیا دارد؟
پول چیست؟
در تعریف پول باید بگوییم که پول، یک توافق بین دو یا چند نفر است که از آن به‌عنوان ابزاری برای انتقال ارزش استفاده می‌کنند. درواقع اگر من و شما یک تکه کاغذ را به‌عنوان ارزش بین خودمان قبول کنیم و از آن برای داد و ستدهایمان استفاده کنیم، آن پول بین من و شما معتبر خواهد بود. اکنون هر کشوری پول مربوط به خود را دارد و از آن برای مبادلات داخلی استفاده می‌کند.
داستان تاریخچه پول چیست؟
یکی بود یکی نبود. تقریبا همه ما در مورد تاریخچه پول کمی اطلاعات داریم و می‌دانیم که در زمان‌های قدیم مبادلات به‌صورت کالا به کالا انجام می‌شد. این نوع ارز فیات ( Fiat Currency) مبادلات به‌علت مشکلاتی که در حمل و جا به‌جایی کالاها داشت کم کم جای خود را به فلزات گرانبها داد. این امر باعث شد تا بعد از مدتی، دیگر مردم با طلا و نقره (همان درهم و دینار) اقدام به مبادله می‌کردند. پس از شکل‌گیری حکومت‌ها و دولت‌ها، تصمیم گرفته شد که همین طلا و نقره را به شکل سکه ضرب کنند و برای معامله به مردم بدهند. اما بعد از مدتی این نوع مبادلات هم با مشکلاتی از جمله حمله دزدان و غارت سکه‌های طلا از بازرگانان مواجه شد. در اینجا بود که دولت‌ها تصمیم گرفتند که بانک‌ها را ایجاد کنند. بانک‌ها سکه‌های طلا را از مردم می‌گرفتند و بجای آن به مردم حواله کاغذی می‌دادند که به‌اندازه همان مقدار طلای موجود در بانک ارزش داشت. این کار حمل پول و مبادلات را بسیار راحت‌تر کرد و به این ترتیب اولین پول‌های کاغذی در دنیا با پشتوانه طلا و سایر فلزات گرانبها شکل گرفتند.
پشتوانه پول چگونه شکل گرفت؟
بعد از این که تجار توانستند معاملات خود را در سطح دنیا گسترش دهند و با کشتی به سایر قاره‌های جهان سفر کردند، معاملات با طلا و سایر فلزات گرانبها به‌عنوان یک اشتراک جهانی (به‌عنوان پول) به‌سرعت در سطح جهانی گسترش یافت. به‌طوری که آمریکا و اروپا به‌عنوان مرکز تجارت دنیا بیشترین معاملات جهانی را با طلا ثبت کردند. در سال‌های نه‌چندان دور، کشورهای دنیا فقط اجازه داشتند که در قبال طلایی که از معاملات جهانی وارد خزانه کشور می‌کنند پول چاپ کنند. به‌این ترتیب نرخ تبدیل طلا به پول هر کشور عدد ثابتی بود و بر همین اساس نرخ تبدیل پول سایر کشورها به همدیگر نیز عدد ثابتی بود.
پس از مدتی و در سال 1929 یکی از بزرگترین رکودهای اقتصادی دنیا رخ داد که باعث شد تا این نظام پولی جهانی با پشتوانگی طلا کم‌رنگ‌تر شود. برای حل این مشکل در ماه جولای 1944 تعداد 730 نماینده از 44 کشور دنیا متشکل از متفقین، در کنفرانس پولی و مالی ملل متحد یک تفاهم‌نامه جهانی را به امضا رساندند که در آن قرار شد دلار آمریکا به‌عنوان ارز مرجع در مبادلات جهانی اضافه شود و دولت آمریکا نیز در مقابل متعهد شد تا به ازای هر 35 دلار، معادل یک اونس طلا در خزانه خود نگهداری کند و هر زمان هر دولتی درخواست کرد، آمریکا به ازای هر 35 دلار یک اونس طلا به آنها تحویل دهد (طلا به‌عنوان پشتوانه پول). این تفاهم‌نامه به‌عنوان قرارداد برتن وودز (Bretton Woods) مشهور شد.
از آن پس دلار به‌عنوان ارز مبادله‌ای جهانی در معاملات سراسر جهان به رسمیت شناخته شد و در همان سال‌های ابتدایی پس از قرارداد برتن وودز، آمریکا بیش از مقدار دلارهای موجود در جهان در خزانه خود طلا ذخیره کرده بود. به‌این ترتیب همه کشورها نیز راضی و خشنود بودند که یک پول بین‌المللی با پشتوانه را در دسترس دارند و این باعث سهولت بیشتر در معاملات جهانی شده بود. این قضیه تا جایی ادامه داشت که جنگ آمریکا و ویتنام در سال‌های 1955 الی 1975 شکل گرفت و به مدت 20 سال ادامه داشت. این جنگ هزینه‌های بسیار زیادی را برای آمریکا به‌همراه داشت.
آمریکا بعد از جنگ مجبور شد هزینه‌های سنگینی را بابت بدهی‌های خود پرداخت کند. در این بین به بعضی از طلبکاران دلار پرداخت کرد و به برخی دیگر از طلای موجود در خزانه خود پرداخت کند. در نتیجه این اتفاق باعث شد تا تعادل بین دلارهای موجود در جهان و میزان طلای موجود در خزانه آمریکا بهم بخورد. به‌عبارت دیگر هم دلارهای موجود در جهان افزایش یافته بود و هم اینکه میزان طلای موجود در خزانه آمریکا کاهش یافته بود.
با ادامه این روند و در اواخر دهه 60 میلادی، برخی از کشورهای طلبکار آمریکا از جمله ژاپن و فرانسه و آلمان متوجه کاهش مقدار طلای موجود در خزانه آمریکا شدند و آمریکا نمی‌تواند با نرخ توافق شده در قرارداد برتن وودز، به ازای دلارهای موجود در دنیا طلا پرداخت کند. این اتفاق سبب شد تا طی دو دوره متوالی ارزش دلار نسبت به طلای جهانی کاهش پیدا کند. این قضیه زمانی به یک بحران بزرگ برای آمریکا تبدیل شد که در سال 1971 بریتانیا از آمریکا درخواست کرد تا مبلغ سه میلیارد دلار از ذخایر ارزی خودش را به طلا تبدیل کند. بسیاری از کارشناسان معتقدند که بریتانیا با علم به این که آمریکا نمی‌تواند مقدار طلای معادل آن مبلغ را پرداخت کند، این درخواست را داده بود.
این درخواست بریتانیا سبب واکنش دولت آمریکا شد تا رئیس جمهور وقت آن زمان آمریکا ریچارد نیکسون در یک اقدام عجیب و بدون هماهنگی قبلی و کسب اجازه از صندوق بین‌المللی پول، تعهد آمریکا را برای داشتن موجودی ذخیره طلا به‌عنوان پشتوانه دلار لغو کرد. به‌این ترتیب دلار آمریکا دیگر پشتوانه طلا نداشت. صندوق بین‌المللی پول نیز بعد از این اقدام، جنبه پول بودن طلا را ممنوع اعلام کرد و گفت که از این پس طلا فقط مصرف کالایی خواهد داشت و نه پولی. این اقدامات درواقع پایانی بود بر قرارداد برتن وودز و پول با پشتوانه طلا؛ که باعث به‌وجود آمدن پول جدیدی به‌نام پول فیات (Fiat Money) یا پول بدون پشتوانه در دنیا شد.
پول فیات (Fiat Money) یا بدون پشتوانه
پول فیات در تعریف‌ها به‌عنوان پول بدون پشتوانه معرفی می‌شود. آن‌چیزی که در بازار فارکس نیز مبادله می‌شود همین ارزهای فیات هستند که نسبت به هم مبادله می‌شوند. اما سوال این است که پول فیات واقعا بدون پشتوانه است؟
در جواب این سوال می‌توان گفت که پشتوانه ارز فیات هر کشوری حکومت و دولت و اقتصاد آن کشور است و چیزی که به آن ارزش می‌دهد، مقبولیت عمومی مردم آن کشور است. یعنی اگر اقتصاد و قدرت دولت کشوری در دنیا قوی‌تر شود، باعث می‌شود تا نرخ ارز آن کشور نیز نسبت به سایر کشورهای دیگر بالاتر برود و دیگر نرخ تبدیل پول به ارز سایر کشورهای جهان یکسان نبوده و همواره درحال تغییر است.
مسئله مهم دیگری که به ارز یک کشور معنا می‌دهد، مقبولیت و حمایت عمومی مردم دنیا از آن ارز است. به‌عنوان مثال اگر مردم جهان همه باهم تصمیم بگیرند که دیگر از دلار برای مبادلات و تجارت خود استفاده نکنند، ارزش دلار در جهان به‌سرعت کاهش می‌یابد. به‌عنوان مثالی دیگر در کشور خودمان و بعد از انقلاب اسلامی، دولت و بانک مرکزی دستور جمع‌آوری پول‌های قدیمی را داد و شکل پول‌های جدید را به بازار ارائه داد. این مسئله با اقبال عمومی مردم مواجه شد و باعث شد تا پول‌های جدید جایگزین پول‌های قدیمی شده و وارد بازار شوند. اما اگر مردم پول‌های خود را به بانک مرکزی نمی‌دادند، قضیه فرق می‌کرد.
چاپ پول بدون پشتوانه و تاثیرات آن بر اقتصاد کشورها
بعد از اینکه پول‌های جهان به‌صورت فیات تبدیل شدند، بانک مرکزی هر کشور بنا به اقتضای شرایط سیاسی و اقتصادی کشورش تصمیم به چاپ پول بدون پشتوانه می‌کرد. اما این چاپ پول به تنهایی چیز بدی نیست. بگذارید برایتان مثالی بزنم. فرض کنید کشور دوست و برادر چین با ایران وارد معامله می‌شود و در ازای خرید نفت از ایران به ما یوان پرداخت می‌کند. کشور ایران نیز در مقابل واردات کالاهای اساسی مثل دسته بیل و خلال دندان از چین همان یوان‌ها را به چین بازمی‌گرداند. با فرض اینکه دولت چین برای خرید نفت از ایران آن مقدار یوان را چاپ کرده باشد، اگر تولید داخلی چین به اندازه مقدار پولی که برای خرید نفت چاپ کرده و دوباره وارد کشورش شده نباشد، باعث تورم شدید در چین خواهد شد. اما می‌بینیم که این‌طور نیست پس یعنی چاپ پول به خودی خود اقدام بدی هم نیست.
در اینجا سوال پیش می‌آید که اگر فرضیه فوق درست باشد اکنون باید در آمریکا با چاپ بی رویه و بدون پشتوانه دلار، تورم بسیار شدید باشد و قیمت‌ها سر به فلک برسد؛ ولی می‌بینیم که در حقیقت این‌طور نیست. دلیل این امر آن است که آمریکا به‌شدت از ورود دلار به کشورش جلوگیری می‌کند. در حال حاضر و به‌خاطر مرجع بودن دلار به‌عنوان ارز رایج معاملاتی در جهان، مقدار دلارهای موجود در دنیا بسیار بیشتر از صنعت و تولید ناخالص داخلی (GDP) کشور آمریکا است. دولت آمریکا با این‌کار مرزی بین دلارهای خارجی موجود در دنیا و دلارهای داخل کشورش ایجاد کرده است تا از ایجاد تورم در کشور جلوگیری کند. به‌عنوان مثال برای ورود دلار به کشور آمریکا باید اظهارنامه پر کنید و در غیر این‌صورت سرمایه شما ضبط شده و اجازه ورود به آمریکا را نخواهد داشت. این قانون در بسیاری از کشورهای دنیا (به غیر از ایران و شرکا) به منظور جلوگیری از تورم‌های داخلی اعمال می‌شود.
باتوجه به این مطلب و چاپ بی‌رویه دلار در آمریکا (به خصوص بعد از بحران کرونا)، می‌توان گفت که حجم دلارهای موجود در آمریکا بسیار بیشتر از مقدار GDP آمریکا است. پس نتیجه‌گیری می‌کنیم که دلار آمریکا واقعا بدون پشتوانه است. در اینجا ارزهای دیجیتال و در رأس آن بیت‌کوین بیشتر به چشم می‌آیند.
پشتوانه ارزهای دیجیتال
بعد از تعریف کردن تمام داستان‌های فوق، می‌توان گفت که ارزهای دیجیتال نیز به‌مانند دلار آمریکا تاحدی بدون پشتوانه هستند و تنها پشتوانه آنها مقبولیت و محبوبیت عمومی در دنیاست که به آنها ارزش داده است. زیرا مردم دنیا در طول دوران‌های مختلف به‌نوعی از اعتماد به دولت‌ها و بانک‌های مرکزی ضربه‌های بزرگی خورده‌اند. اما رمز ارزی مثل بیت‌کوین به‌خاطر خاصیت غیرمتمرکز بودن، شفاف بودن و همچنین محدود بودن تعداد آن (غیرقابل چاپ)، هر روز در دنیا طرفداران بیشتری پیدا می‌کند. به‌نوعی می‌توان گفت هر‌چقدر بانک‌های مرکزی دنیا با چاپ پول بدون پشتوانه و بی رویه به مردم خیانت می‌کنند، مقبولیت و ارزش وجود ارزهای دیجیتال را در دنیا تقویت می‌کنند.
آیا بیت‌کوین پول آینده دنیا است؟
بیت‌کوین در دهه اخیر بسیار مورد توجه دنیا قرار گرفته است. هر روز کاربردهای آن بیشتر از پیش می‌شود. برای خریدهای اینترنتی و پرداخت شهریه و صورتحاسب رستوران‌ها و حتی در برخی از کشورهای دنیا که دچار بحران اقتصادی هستند، به‌عنوان جایگزین پول ملی نیز در معاملات مردم نقش دارد. اما همه اینها دلیل نمی‌شود تا بیت‌کوین پول آینده دنیا باشد. برای اثبات این موضوع من در یک اقدامی چالشی از طیف وسیعی از مردم این سوال را پرسیدم که:
اگر قرار بود مثل اصحاب کهف بخوابیم و 300 سال بعد بیدار شویم سرمایه خود را به چه چیزی تبدیل می‌کردید؟
الف) دلار
ب) طلا
ج) بیت‌کوین
نتایج جالبی را دریافت کردم، اما نکته اینجا است که این سوال جواب درستی ندارد. زیرا اگر در گروهی که در بازار طلا کار می‌کنند این سوال را بپرسیم اکثرا گزینه طلا را انتخاب می‌کنند و اگر در وال‌استریت بپرسید جواب متفاوت خواهد بود. نتیجه‌گیری اصلی این است که حتی قدیمی‌ترین افرادی که در حوزه ارزهای دیجیتال فعالند و همچنین بیشتر متخصصین این حوزه نیز گزینه بیت‌کوین را به‌عنوان پول 300 سال آینده دنیا نمی‌شناسند.
حقیقت این است که بیت‌کوین با به کارگیری تکنولوژی بلاکچین به مانند نقطه عطفی در نظام اقتصادی و پولی دنیا نقشش را ایفا می‌کند. همانطور که بعد از اختراع برق و به واسطه آن اکنون اختراعات و تکنولوژی های بسیار پیچیده‌تری را در اختیار داریم.
سخن آخر
دنیا و تکنولوژی درحال پیشرفت است. ارزهای دیجیتال نیز یکی از همین تکنولوژی‌ها است که همچنان درحال رشد و توسعه هستند. تا زمانی که دولت‌ها و بانک‌های مرکزی به چاپ بی‌رویه پول بدون پشتوانه در دنیا ادامه دهند، بی آن که بدانند لزوم ایجاد و همچنین مقبولیت ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز را بیش از پیش در بین مردم جهان تقویت می‌کنند. در آخر می‌توان گفت که پشتوانه ارزهای دیجیتال نیز همین محبوبیت و مقبولیت عمومی مردم جهان است که روز به روز درحال بیشتر شدن است. و اگر در دهه گذشته قیمت بیت‌کوین به دلار افزایش داشته، احتمالا این دلار است که درحال از دست دادن ارزش خود نسبت به بیت‌کوین است؛ زیرا بیت‌کوین از روز اولی که این تکنولوژی را به دنیا معرفی کرد، تغییری نکرده است.
می توانید ویدیوهای بیشتری از تالار بورس را در شبکه اشتراک ویدیو آپارات و همچنین کانال یوتیوب تالار بورس مشاهده بفرمایید.
مقایسه ارز فیات در مقابل ارز دیجیتال
در دنیای امروزی، با گسترش بیش از پیش ارزهای دیجیتال، می‌توان گفت که مبارزه‌ای بین این ارزها و ارزهای فیات شکل گرفته است. بسیاری از طرفداران ارزهای دیجیتال ادعا می‌کنند که این ارزها، نسبت به ارزهای فیات مزایای بسیاری دارند، البته بسیاری از سرمایه‌گذاران سنتی همچنان به ارزهای دیجیتال بی‌اعتمادند و ارزهای فیات را ترجیح می‌دهند. در این مقاله بررسی می‌کنیم که پول یا ارز فیات، در مقابل ارز دیجیتال چه معایب و مزایایی دارد.
ارز فیات چیست و چه مزایا و معایبی دارد؟
ارز فیات در حقیقت همان واحد پولی است که هر دولت و حکومتی برای کشور خود تعیین می‌کند و اختیار تغییر و مدیریت آن را دارد. ارزش پول فیات فقط به دلیل عرضه و تقاضای مردم، در کنار تعیین و تایید دولت‌ها است؛ بعنوان مثال ریال ایران و دلار آمریکا دو ارز فیات هستند. اما ارز فیات ویژگی‌هایی دارد که معایب و مزایایی را برای آن رقم زده‌اند و در ادامه به توضیح آنها خواهیم پرداخت.
بدون پشتوانه
برای توضیح مفهوم پشتوانه، بد نیست مروری بر تاریخ پول داشته باشیم.
همانطور که می‌دانید بعد از سپری شدن زمان معاملات کالا به کالا، افراد شروع به ضرب سکه با استفاده از طلا، نقره و فلزات گرانبها کردند. اما چندی بعد، اسکناس‌ها اختراع شدند و به‌مرور جای سکه‌های فلزی را گرفتند. در این دوران به‌مرور، سیستم پولی با پشتوانه طلا مورد استفاده قرار گرفت. این بدان معناست که در ازای هر واحد پولی از یک ارز، مقدار مشخصی طلا وجود داشت که قابل معاوضه با آن بود.
وجود ارز فیات ( Fiat Currency) پشتوانه برای پول، باعث محدودیت میزان عرضه در آن می‌شد. به‌عنوان مثال اگر قرار باشد برای هر 1000 دلار، با یک انس طلا به‌عنوان پشتوانه وجود داشته باشد، باید دقیقا معادل مجموع دلارهای موجود، طلا وجود داشته و نگهداری شود. به‌دلیل محدود بودن میزان طلای موجود، عرضه پول نیز محدود خواهد شد؛ به همین خاطر چین به عنوان اولین کشور و سپس سایر دولت‌ها به‌مرور، این سیستم پولی را رها کردند.
در سیستم پولی بدون پشتوانه، دولت‌ها اختیار کامل در چاپ و عرضه فیات را دارند و می‌توانند در مواقع خاص، مثل رکودهای اقتصادی، میزان عرضه فیات کشور خود، یا اصطلاحا نقدینگی را تغییر دهند. به همین دلیل است که باتوجه به سیستم مدیریت مالی هر کشور و میزان عرضه یک فیات، نرخ تبدیل دو ارز به یکدیگر ایجاد می‌شود.
این ویژگی فیات، برای دولت‌ها یکی از مزایای آن به‌حساب می‌آید، اما بنابر دلایلی که در ادامه توضیح خواهیم داد نیز، می‌تواند از دید مردم یک عیب تلقی گردد.
عدم محدودیت نقدینگی
نقدینگی در ساده‌ترین تعریف، به سرعت تبدیل شدن یک دارایی به پول نقد گفته می‌شود. اسکناس‌ها، چک‌های روز، سپرده‌های سرمایه‌گذاری بانکی و… نقدینگی کل موجود در یک کشور را تشکیل می‌دهند.
همانطور که گفتیم دولت‌ها اختیار انتشار و چاپ پول فیات را دارند. به همین دلیل، آنها می‌توانند میزان نقدینگی را به دلایل مختلف بالا ببرند. درنتیجه قدرت خرید مردم ابتدا بالا رفته و قیمت اجناس به مرور بالا خواهد رفت، که به این پدیده تورم می‌گوییم.
ممکن است بعضی از دولت‌های فاسد، با سیاست‌های مالی غلط مجبور به چاپ بیش از حد پول شوند و ابر تورم را ایجاد کنند که ارزش دارایی مردم را در مقایسه با سایر واحدهای پولی پایین می‌آورد و به‌مرور یک ارز فیات را تقریبا بی‌‌ارزش می‌سازد.
درنتیجه، این عدم وجود محدودیت برای میزان نقدینگی، یکی از معایب اصلی ارزهای فیات است. اما گاهی اوقات دولت‌ها با استفاده از همین ویژگی، بسیاری از بحران‌های اقتصادی را بهبود میبخشند. به‌عنوان مثال دولت ایالات متحده آمریکا در سال 2008، با کنترل ارزش واحد پولی خود توانست کشور را از یک رکود اقتصادی شدید نجات دهد. به‌همین دلیل این ویژگی در مواقع خاص ممکن است یک حسن تلقی گردد.
مقایسه پول یا ارز فیات در مقابل ارزهای دیجیتال
درمقابل، ارزهای دیجیتال وجود دارند که شباهت‌ها و تفاوت‌های زیادی با فیات دارند.
پشتوانه: ارزهای دیجیتال نیز، مانند ارزهای فیات، بدون پشتوانه هستند (البته درمورد استیبل‌کوین‌ها این‌طور نیست، اما در این مقاله تمرکز ما بر دیگر ارزهای دیجیتال است). اما نکته اینجاست که تقریبا همه‌ی ارزهای دیجیتال معتبر، مثل بیت کوین، مقدار محدودی برای عرضه کل دارند.
تورم: برخلاف ارزهای فیات، ارزهای دیجیتال با قصد “تمرکززدایی” ایجاد شده‌اند. سرعت و میزان انتشار آنها، محدودیت و قوانین خاص خود را دارد و هیچکس نمی‌تواند میزان عرضه آنها را تغییر دهد. لذا به این دلیل و با وجود پروتکل‌های خاصی که در این ارزها اعمال شده‌اند (مثل هاوینگ بیت کوین) ذات آنها مخالف هرگونه تورم است.
عمومیت: شما با داشتن هر نوع ارز فیات، تنها قادر به انجام معامله در یک محدوده جغرافیایی خاص خواهید بود. اما با داشتن ارزهای دیجیتال، مثل بیت کوین، می‌توانید در سراسر دنیا معامله کنید، چراکه یک واحد پول بین‌المللی است.
امنیت: به دلیل استفاده از رمزنگاری در رمزارزها، می‌توان گفت که سپرده‌ها و تراکنش‌ها با استفاده از رمزارزها، بسیار امن‌تر از فیات هستند و این امنیت، با پیشرفت این تکنولوژی بیشتر نیز خواهد شد. اما درهرصورت فعلا پول فیات در مقابل ارز دیجیتال ارز فیات ( Fiat Currency) میزان پذیرش بیشتری دارد.
آیا ارز دیجیتال می تواند جایگزین ارز فیات شود؟
اکثر دولت‌ها در ابتدا با ماهیت ارزهای دیجیتال مخالفت کردند، چراکه هر دولتی ترجیح می‌دهد به‌جای استفاده از یک ارز غیرمتمرکز، از ارزی استفاده کند که بر آن کنترل کامل دارد، می‌تواند استفاده از آن را ردیابی کند و تغییرات لازم را بر آن پیاده سازد.
به همین دلیل حالا دولت‌ها برای بهره بردن از برخی مزایای ارزهای دیجیتال و حفظ کردن مزایای فیات، به CBDCها (ارزهای دیجیتال بانک مرکزی) روی آورده‌اند، که ارزهای دیجیتالی متمرکز با اختیار دولت هستند. لذا از بین رفتن پول فیات کاغذی بسیار محتمل است، اما مسلما جایگزین آن ارزهای دیجیتالی متمرکز خواهند بود؛ البته رمزارزها نیز به‌طور مستقل وجود داشته و احتمالا گسترش آنها نیز روزافزون خواهد بود.
نحوه ارزش‌گذاری: ارزش رمزارزها را میزان عرضه و تقاضا و به طور‌کلی استقبال عمومی ارز فیات ( Fiat Currency) از آن معین می‌کند و اعمال سلیقه در آن وجود ندارد. در طرف دیگر ارزش پول‌های فیات بستگی مستقیم به قوانین و بازار دارد و امکان اعمال سلیقه هر چند جزئی در آن وجود دارد.
منظور از ارز فیات چیست؟
ارز فیات یا پول بی پشتوانه ارزی است که توسط دولت ها چاپ و توزیع می شود و هیچ پشتوانه فیزیکی ندارد و ارزش آن با توجه به میزان عرضه و تقاضا تعیین می شود. با توجه به این که این پول ها پشتوانه ای ندارند، تحت تاثیر تورم ها و تحریم ها قرار می گیرند و ممکن است با کاهش یا افزایش ارزش مواجه شوند. در ادامه با اکس کپیتال همراه باشید تا درباره این نوع ارز اطلاعات بیشتری بدست آورید.
ارز فیات چیست؟
پول فیات (FIAT) ارز دولتی کشورها محسوب می شود و پشتوانه آن کشور صادر کننده آن است و هیچ پشتوانه فیزیکی مانند طلا یا نقره و… ندارد. در گذشته معاملات و پرداخت ها با کالاهای فیزیکی انجام می گرفت و ارز فیات در واقع جایگزینی برای این کالاها بود. ارزش پول فیات با توجه به میزان عرضه و تقاضا تعیین می شود و برای موارد بسیاری از جمله پرداخت ها مورد استفاده قرار می گیرد و اگر تقاضایی برای آن وجود نداشته باشد ارزش خود را از دست خواهد داد.
ارزهای فیات پول های قانونی کشورها هستند و ارزش ذاتی ندارند و قابل تبدیل به یکدیگر هستند، یعنی می توان ارز فیات یک کشور را با یک ارز دیگر معاوضه کرد و محدودیت های مربوط به نقدینگی را هم ندارند.
مزایای ارز فیات
کمیاب نیست
طلا، نقره و سایر کالاهای ارزشمند کمیاب و نادر هستند و ممکن است معادن و ذخایر آنها روزی به پایان برسد. اما در ارزهای فیات این گونه نیست و در صورت نیاز و افزایش تقاضا دولت ها می توانند آنها را چاپ کرده و توزیع کنند در نتیجه نگرانی در مورد کمیاب بودن آن وجود ندارد.
هزینه مناسب
به دست آوردن پول های کالایی در اغلب اوقات با مشکلاتی همراه است، برای مثال طلا از طریق استخراج از معادن به دست می آید که فرایندی سخت با هزینه های بالا است. چاپ ارز فیات که معمولا به صورت کاغذی است بسیار کم هزینه تر از پول های کالایی است.
انعطاف پذیری
ارزهای فیات قابلیت انعطاف پذیری دارند و می توانند در برابر تورم ها و تحریم ها انعطاف کافی را داشته باشند و به بانک های مرکزی در هنگام بروز بحران های اقتصادی کمک کند.
متمرکز
ارزهای فیات متمرکز هستند و تحت کنترل دولت ها قرار دارند از طرفی این متمرکز بودن قابلیت پیگیری آسان و در صورت بروز مشکل امکان پیگرد قانونی را داشته باشند و به دولت ها امکان مدیریت متغیرهای اقتصادی را می دهند. این متغیر ها شامل اعتبار ارز، نقدینگی، میزان عرضه، نرخ سود می شوند.
ذخیره آسان
ذخیره ارزهای فیات بسیار راحت تر از پول های کالایی مانند طلا است. ذخیره پول های کالایی نیازمند مکانی با امنیت بسیار بالا برای نگهداری است. اما ارزهای فیات را می توان در بانک ها یا سیستم های مالی دولتی و خصوصی، کیف پول ها و در هر جایی ذخیره کرد و فضای کمی برای نگهداری آنها نیاز است.
معایب ارزهای فیات
مشکلات نقدینگی
اگر حجم نقدینگی یک ارز فیات دچار کمبود شود و تقاضا برای آن افزایش یابد دولت ها باید این نقدینگی را افزایش دهند. با اگر دولت ها نتوانند با توجه به میزان تقاضای جامعه کمبود حجم نقدینگی را جبران کنند تورم رخ می دهد. برای جلوگیری از این اتفاق همواره باید میان تولید کالاها و حجم نقدینگی یک ارز فیات تعادل وجود داشته باشد.
ارزهای فیات با بروز بحران های اقتصادی تحت تاثیر آنها قرار می گیرند و با افزایش میزان تورم ارزش آن کاسته شده و در پی آن قدرت خرید افراد جامعه هم کاهش می یابد. ارزهای فیات همواره با تورم همراه هستند و این دو بخشی جدایی ناپذیر هستند و ممکن است نرخ تورم کاهش یا افزایش یابد.
تاثیر دولت ها
همانطور که گفته شد پشتوانه ارزهای فیات دولت ها هستند و در صورتی که دولت صادر کننده با مشکلات سیاسی یا سایر مشکلات شود این امر ارز فیات را تحت تاثیر قرار خواهد داد. کاهش قدرت نفوذ و از بین رفتن دولت ها باعث کاهش ارزش ارز فیات می شود و اگر دولتی نباشد ارز فیات هیچ ارزشی نخواهد داشت.
کلام پایانی
ارز فیات ارز قانونی کشورها است و توسط دولت ها تولید و توزیع می شود. از این ارزها می توان برای پرداخت ها، سرمایه گذاری ها و سایر امور مالی استفاده کرد و فعالیتی متمرکز دارند به این معنی که تحت نظارت دولت ها و بانک های مرکزی جابجا و نگهداری می شوند. ارزهای فیات دارای مزایا و معایبی هستند که در مقاله فوق مورد بررسی قرار گرفت.
ارز فیات چیست؟
به بیانی ساده، ارز فیات (به نام‌های پول فیات یا پول بی‌پشتوانه نیز شناخته می‌شود)، پولی قانونی است که ارزش آن وابسته به کشور چاپ کننده آن است تا یک کالای فیزیکی مانند طلا و نقره.
قدرت دولتی که ارزش ارز فیات را تعیین می‌کند ویژگی بسیار مهم این نوع پول است. اکثر کشورهای جهان از سیستم ارز فیات برای خرید کالا و استفاده از خدمات، سرمایه‌گذاری و پسانداز استفاده می‌کنند.
ارز فیات جایگزین استاندارد طلا و سایر سیستم‌های پول کالایی شده است. ارزش این نوع ارز وابسته به رابطه بین سطح تقاضا و عرضه و ثبات دولت صادرکننده آن است. اکثر پول‌های کاغذی مدرن مانند دلار و یورو جزو ارزهای فیات محسوب می‌شوند.
تاریخچه ارز فیات
ریشه ارز فیات به چندین قرن قبل در کشور چین بر می‌گردد. استان سیچوآن این کشور در طول قرن 11 میلادی تصمیم به چاپ پول کاغذی گرفت. در ابتدا، این پول قابل تبادل با ابریشم، طلا یا نقره بود. ولی در نهایت به دنبال به قدرت رسیدن «قوبلای خان» سیستم ارز فیات در طول قرن 13 راه افتاد.
تاریخ‌شناسان ادعا می‌کنند این پول در سقوط امپراتوری مغول نقش داشته است که علت اصلی آن را هزینه کردن بیش از حد و ابرتورم می‌دانند.
این ارز همچنین در طول قرن 17 در اروپا توسط کشورهایی مانند اسپانیا، سوئد و هلند استفاده شد. این سیستم در سوئد موفق نبود و دولت در نهایت آن را با استاندارد نقره جایگزین کرد.
در دو قرن بعد، فرانسه نو در کانادا، مستعمره‌های آمریکایی و سپس دولت فدرال آمریکا ارز فیات را امتحان کردند و نتایج متفاوتی گرفتند.
در قرن بیستم میلادی، دولت آمریکا به مقدار محدود به استفاده از سیستم پول کالایی مجددا رو آورد. در سال 1933، دولت جلوی مبادله پول کاغذی با طلا را گرفت.
ایالات متحده به طور رسمی در سال 1972 سیستم پولی خود را از استاندارد طلا به ارز فیات تغییر داد.
در سال 1972، ایالات متحده تحت ریاست جمهوری «نیکسون» کاملا استاندارد طلا را کنار گذاشت تا در سطح جهانی افول آن نهایی شود و این کشور تصمیم به استفاده از سیستم پول فیات بگیرد. نتیجه این تصمیم استفاده از پول بی‌پشتوانه در جهان بود.
ارز فیات در مقابل استاندارد طلا
سیستم استاندارد طلا امکان تبدیل پول کاغذی به طلا را ممکن می‌ساخت. در حقیقت، پشتوانه تمام پول‌های کاغذی مقدار محدودی طلا بود که در اختیار دولت قرار داشت.
دولت‌ها و بانک‌ها در یک سیستم پول کالایی، تنها زمانی می‌توانستند ارز جدیدی را وارد اقتصاد کنند که به همان میزان ذخایر طلا در اختیار داشتند. به عنوان مثال، دولت‌ها می‌بایست برای چاپ 1 میلیون واحد از ارز ملی خود مقداری طلا به ارزش 1 میلیون واحد از آن ارز در بانک مرکزی خود ذخیره می‌کردند. این سیستم توانایی دولت‌ها را برای خلق پول و افزایش ارزش ارز براساس عوامل اقتصادی را محدود می‌کرد.
از سوی دیگر، پول تحت سیستم فیات قابل تبدیل به دارایی یا کالای دیگری نیست. مقامات دولتی با پول بدون پشتوانه می‌توانند مستقیما روی ارزش ارز خود تاثیر بگذارند و آن را به شرایط اقتصادی گره بزنند.
کشورها و بانک‌های مرکزی آنها، کنترل به مراتب بیشتری روی سیستم ارز دارند. آنها می‌توانند در مقابل رویدادها و بحران‌های مختلف مالی با ابزارهای گوناگون مانند ایجاد بانکداری ذخیره کسری و استفاده از تسهیلات کمی، واکنش نشان دهند.
در سیستم استاندارد طلا، پشتوانه تمام پول‌های کاغذی مقدار محدودی طلا بود که در اختیار دولت قرار داشت.
حامیان استاندارد طلا معتقدند که این سیستم ارزی باثبات‌تر است، چون پشتوانه آن کالایی باارزش و فیزیکی است. در مقابل طرفداران ارز فیات بر این باورند قیمت طلا اصلا ثبات ندارد. گرچه در قالب این مفهوم، ارزش ارز کالایی و همچنین ارز بی‌پشتوانه می‌تواند نوسان داشته باشد. اما دولتی که از یک سیستم پول فیات استفاده می‌کند برای مقابله با یک بحران اقتصادی، انعطاف‌پذیری بیشتری خواهد داشت.
معایب و مزایای استفاده از ارز فیات
اقتصاددانان و سایر کارشناسان مالی در حمایت از ارز فیات به یک توافق جمعی نرسیده‌اند. مدافعان و مخالفان معایب و مزایای این سیستم ارزی را این گونه بیان می‌کنند:
کمیابی: پول فیات تحت تاثیر کمیابی یک کالای فیزیکی مانند طلا قرار نمی‌گیرد یا به واسطه آن محدود نمی‌شود.
هزینه: خلق ارز بدون پشتوانه در مقایسه با پول کالایی به مراتب ارزان‌تر است.
واکنش‌پذیری: ارز فیات این انعطاف‌پذیری را به دولت‌ها و بانک‌های مرکزی آنها می‌دهد تا با بحران‌های اقتصادی مقابله کنند.
مبادلات بین‌المللی: تمام کشورهای جهان از ارز بدون پشتوانه استفاده می‌کنند و برای مبادلات بین‌المللی فرم قابل قبولی است.
راحتی: این ارز برخلاف طلا وابسته به ذخایر فیزیکی که به نگهداری، حفاظت، نظارت و سایر امور هزینه‌بر نیاز دارند، نیست.
بدون ارزش ذاتی: پول فیات ارزش ذاتی ندارد. همین قضیه به دولت‌ها اجازه می‌دهد از هیچ پول خلق کنند که می‌تواند منجر به ابرتورم (تورم بدون کنترل) و فروپاشی سیستم اقتصادی آنها شود.
سابقه خطرناک: اگر به گذشته نگاه کنیم، استفاده از سیستم‌های ارز فیات معمولا منجر به فروپاشی‌های اقتصادی شده است که نشان می‌دهد این سیستم‌ها خطراتی دارند.
زیمبابوه نمونه بارز استفاده سو از سیستم ارز فیات
دولت آفریقایی زیمباوه در اوایل دهه 2000 بدترین حالت ممکن استفاده از سیستم ارز فیات را به تصویر کشید. بانک مرکزی این کشور در واکنش ارز فیات ( Fiat Currency) به مشکلات بغرنج اقتصادی شروع به چاپ پول با سرعت سرسام‌آور کرد.
نتیجه آن ابرتورم بود که در سال 2008 به 230 تا 500 میلیون درصد رسید. قیمت‌ها سریعا بالا رفت و مصرف‌کنندگان مجبور بود فقط برای خرید مایحتاج ابتدایی خود با کیسه‌های پر از پول به خرید بروند. در اوج این بحران، 100 تریلیون دلار زیمباوه تنها معادل 40 سنت دلار آمریکا بود!
ارز فیات در مقابل ارز دیجیتال
ارز بدون پشتوانه و ارز دیجیتال یک وجه مشترک دارند؛ پشتوانه هیچ کدام یک کالای فیزیکی نیست، ولی شباهت آنها همین جا تمام می‌شود.
با آن که پول بدون پشتوانه تحت کنترل بانک‌های مرکزی و دولت‌ها قرار دارد، ولی ارزهای دیجیتال الزاما غیرمتمرکز هستند. این غیرمتمرکز بودن را تا حد زیادی می‌توان به دفتر کل دیجیتال توزیع شده‌ای که با نام بلاکچین شناخته می‌شود، نسبت داد.
یک تفاوت قابل توجه دیگر بین این دو سیستم نحوه تشکیل هر کدام از این دو پول است. بیت کوین مانند اکثر ارزهای دیجیتال یک سطح تامین کنترل‌شده و محدود دارد. در مقابل، بانک‌ها می‌توانند براساس قضاوت خود از نیازهای اقتصادی یک دولت از هیچ ارز فیات خلق کنند.
تنها شباهت ارز فیات و ارز دیجیتال بدون پشتوانه بودن آنها است.
به علت این که ارزهای دیجیتال یک شکل دیجیتال از پول به شمار می‌روند، رقیب فیزیکی ندارند و بدون مرز هستند. بنابراین محدود به کشور خاصی نیستند و مبادلات جهانی با آنها راحت‌تر انجام می‌شود.
علاوه بر این، تراکنش‌های ارزهای دیجیتال برگشت‌ناپذیر هستند و ویژگی‌های ذاتی این ارزها باعث می‌شود تا ردیابی آنها در مقایسه با سیستم فیات به مراتب سخت‌تر باشد.
لازم به ذکر است، بازار ارز دیجیتال به مراتب کوچک‌تر است و بنابراین نسبت به بازارهای سنتی نوسان بسیار بیشتری دارد. احتمالا همین قضیه یکی از دلایلی است که ارزهای دیجیتال هنوز مورد پذیرش گسترده قرار نگرفتند. اما هرچه اقتصاد دنیای کریپتو رشد پیدا کند و به بلوغ بیشتری برسد، این نوسانات احتمالا کاهش پیدا خواهد کرد.
سخن پایانی
آینده هر دو نوع ارزی که اشاره کردیم از قطعیت لازم برخوردار نیست. با آن که ارزهای دیجیتال همچنان مسیر طولانی در پیش دارند و یقینا با چالش‌های متعددی روبرو خواهند شد، ولی پیشینه ارز فیات نشان از آسیب‌پذیری این نوع پول دارد.
به همین علت، افراد مختلف برای انجام تراکنش‌های مالی خود حداقل تا حدی، در حال بررسی احتمال‌های گوناگون یک سیستم کریپتوکارنسی قابل اعتماد هستند.
یکی از تفکرات اصلی خلق بیت کوین و ارزهای دیجیتال بررسی شکل جدیدی از پول است که براساس یک شبکه توزیع شده همتا به همتا ساخته شده باشد.
به احتمال خیلی زیاد علت خلق بیت کوین جایگزین شدن کامل با سیستم ارز فیات نبوده، بلکه هدف ارئه یک شبکه اقتصادی جایگزین است. با این حال، بیت کوین یقینا این پتانسل را دارد که یک سیستم مالی بهتر برای یک جامعه بهتر به وجود آورد.
تفاوت ارز دیجیتال و فیات
همانطور که جهان به سمت جامعه بدون پول نقد حرکت می‌کند، سیستم پرداخت اطراف ما در حال تبدیل شدن به یک اقتصاد دیجیتال است. در حال حاضر، تنها درصد کمی از پول جهانی به شکل فیزیکی ارز بیان می‌شود، و اکثر پول‌ها به صورت الکترونیکی از طریق برنامه‌های پرداخت آنلاین یا با استفاده از کارت‌های نقدی مبادله می‌شوند. علیرغم این واقعیت که جامعه امروزی در آستانه تبدیل شدن به یک اقتصاد پیشرفته است، تنها درصد کمی از مردم تفاوت ارز دیجیتال و فیات را می‌دانند.
این روزها اغلب کلماتی مانند «کریپتوکارنسی و بیت کوین» را می‌شنویم، زیرا این کلمات و اخبار مربوط به آنها در دنیای مالی سر و صدای زیادی برپا کرده است.
کلمه “ارز فیات” به پول صادر شده توسط دولت یک کشور اشاره دارد که یک مناقصه قانونی است که توسط دولت صادر کننده آن به جای یک کالای ملموس حمایت می‌شود. ارز دیجیتال یک وسیله مبادله دیجیتال است که به دلیل استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری کاملاً ایمن است. ارزهای دیجیتال با ارزهای سنتی فیات تفاوت اساسی دارند. با این حال، شما همچنان می‌توانید آنها را مانند هر کالای دیگری بخرید و بفروشید.
- هر دو را می‌توان برای پرداخت و به عنوان ذخیره ارزش استفاده کرد.
- هر دو به اعتماد گسترده مصرف کننده تکیه می‌کنند تا به عنوان وسیله مبادله عمل کنند.
- ارز فیات توسط بانک‌ها و دولت‌ها (مرکزی) صادر و کنترل می شود.
- ارز دیجیتال از طریق فرآیندی به نام ماینینگ تولید و توزیع می‌شود و توسط یک مرجع متمرکز کنترل نمی شود.
- ارز دیجیتال قابل اعتماد است زیرا ضد دستکاری است و نمی‌توان آن را دو بار خرج کرد.
- تراکنش بیت کوین را نمی‌توان معکوس کرد، لغو کرد و یا پس گرفت.
خلاصه ای از تفاوت ارز دیجیتال و فیات: هر شکل موثر پول باید به عنوان وسیله مبادله، ذخیره ارزش و واحد حساب عمل کند. هم ارز فیات و هم ارز دیجیتال این ابزار را ارائه می‌دهند، اما از چند جهت کلیدی متفاوت هستند. ارز فیات یک ارز قانونی است که ارزش آن به یک ارز دولتی مانند دلار آمریکا مرتبط است، در حالی که ارز دیجیتال یک دارایی دیجیتال است که ارزش خود را از بلاکچین اصلی خود به دست می‌آورد. صدور و مدیریت ارزهای فیات توسط بانک‌های مرکزی دیکته می‌شود، در حالی که پروتکل‌های بلاکچین، کدها و جوامع بر ارزهای دیجیتال حاکم هستند. توزیع فیات به واسطه‌ها نیاز دارد، در حالی که ارز دیجیتال به شبکه‌های توزیع‌شده و غیر متمرکز برای فعال کردن تراکنش‌های «بی اعتماد» متکی است.
آنچه در این مقاله می‌خوانید
ارز دیجیتال چیست؟
بر خلاف ارزهای معمولی، ارز دیجیتال رمزگذاری شده و غیر متمرکز است که به هیچ دولت یا بانک مرکزی مرتبط یا تنظیم نشده است و مبتنی بر فناوری بلاکچین است که یک چارچوب دفتر کل توزیع شده است. بلاکچین یک دفتر کل توزیع شده است که توسط شبکه‌ای از رایانه‌ها مدیریت می‌شود که یک کپی دقیق از پایگاه داده را نگهداری می‌کند و سوابق آن را با اجماع بر اساس ریاضیات محض به روز می‌کند.
برخی از ارزهای دیجیتال محبوب بیت کوین، اتریوم، لایت کوین، ریپل و دش هستند. این ارزهای دیجیتال مورد حمایت هیچ دولتی نیستند و برای خرید و فروش آنها به هیچ واسطه ای نیاز نداریم.
آنها توسط شبکه‌های همتا به همتا از رایانه‌های رایگان و منبع باز مدیریت می‌شوند. بیت کوین اولین ارز دیجیتال غیر متمرکز بود که خلاقیت عمومی را ثبت کرد و در سال 2009 توسط ساتوشی ناکاموتو – مخترع ناشناس – راه‌اندازی شد.
ارزهای دیجیتال زیرمجموعه ارزهای مجازی قرار می‌گیرند. آنها در ابتدا برای ارائه یک روش پرداخت جایگزین برای تراکنش‌های آنلاین توسعه یافته بودند. با این حال، ارزهای دیجیتال هنوز به طور کلی توسط شرکت‌ها و مشتریان پذیرفته نشده‌اند، و در واقع آنقدر غیر قابل اعتماد هستند که به عنوان روش‌های پرداخت مورد استفاده قرار گیرند.
ارز فیات چیست؟
ارز فیات ممکن است به شکل پول فیزیکی باشد یا به صورت الکترونیکی ارائه شود، به عنوان مثال با اعتبار بانکی. عرضه توسط دولت کنترل می‌شود و شما می‌توانید از آن برای پرداخت مالیات خود استفاده کنید. ارز فیات شامل ارز کاغذی، اسکناس، سکه و غیره است که دارای ذخیره ارزش بوده و به عنوان وسیله‌ای برای خرید کالا و خدمات مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نقش بانک‌های مرکزی در اقتصاد از زمان معرفی ارز فیات گسترش یافته است، زیرا آنها اکنون چاپ ارز را تنظیم می‌کنند. قدرت عرضه و تقاضای مصرف کننده، ارزش پولی را تعیین می‌کند. پوند، دلار آمریکا، یورو، ین و روپیه برخی از ارزهای اصلی جهانی هستند.
تفاوت‌های عمده ارز دیجیتال و فیات
یکی از اشکال وام دادن ارز، مشروعیت و ثبات بیشتر به فناوری بلاکچین، استیبل کوین‌ها هستند. استیبل کوین یک ارز دیجیتال است که به ارزش یک دارایی در دنیای واقعی گره خورده است. در حالی که بسیاری از استیبل کوین‌ها به دلار آمریکا متصل می‌شوند، در تئوری، استیبل کوین‌ها را می‌توان به دارایی‌های دیگر مانند طلا یا سایر کالاها متصل کرد. در واقع، این امر به نهادهایی که مایل به انجام معاملات در دارایی‌های شناخته شده هستند اجازه می‌دهد تا هرگز زنجیره بلوکی را ترک نکنند.
در حالی که بعید است که ارز دیجیتال به زودی جایگزین دلار آمریکا شود، در حال حاضر صنایع زیادی وجود دارند که آن را به عنوان نوعی پرداخت پذیرفته‌اند. بسیاری از استارت آپ‌ها در فناوری بلاکچین به دلیل هزینه و مزایای سرعت، اولین پذیرندگان رمزارز برای پرداخت‌های B2B بوده‌اند. علاوه بر این، برای معاملات بین المللی نیازی به تبدیل ارز وجود ندارد.
تفاوت ارز دیجیتال و فیات: آیا ارز دیجیتال و فیات یکسان هستند؟
هم بله و هم خیر !
رمزارزها تا آنجایی که امکان مبادله بین دو طرف را فراهم می‌کنند و به عنوان یک ذخیره ارزش عمل می کنند، پول هستند. با این حال، آنها همچنین ویژگی‌هایی را ارائه می دهند که سیستم پولی سنتی در حال حاضر قادر به ارائه آنها نیست: ارزهای دیجیتال می‌توانند توسط هر کسی، در هر کجا، در هر زمان در سراسر جهان و بدون نیاز به بانک یا دولت خرج و دریافت شوند. این انقلابی‌ترین جنبه ارزهای دیجیتال است.
علاوه بر این، ارز فیات اساساً معادل بدهی است. وقتی یک بانک مرکزی اسکناس منتشر می‌کند، به طور همزمان درصدی از بدهی دولت شما را به عنوان مصرف کننده منتشر می‌کند. ممکن است منطقی بپرسید این چگونه است؟ به این فکر کنید که مثلا اتحادیه اروپا و ایالات متحده چگونه پول ایجاد می‌کنند.
ارز فیات به این دلیل دارای ارزش است که یک دولت آن را پول قانونی اعلام می‌کند – این پول ارزش ذاتی ندارد.
بیشتر پولی که یک دولت ایجاد می‌کند زمانی است که وام گرفته می‌شود. بانک‌ها زمانی پول ایجاد می‌کنند که مردم پول وام می‌گیرند. دلار آمریکا را در نظر بگیرید: اگر وام گرفته نمی‌شد، احتمالاً دلاری نیز در گردش نبود. به عبارت دیگر، بدون بدهی مصرف‌کنندگان به بانک‌ها، دلار آمریکا در دنیا وجود نخواهد داشت.
در حالی که به نظر می‌رسد ارز فیات بخش عمده‌ای از ارزش خود را از بدهی به دست می‌آورد، این مورد در مورد بیت کوین صدق نمی‌کند. بیت کوین ارزش ذاتی فراتر از اعتماد جامعه خود دارد. بیت کوین به سیستمی از بدهی‌ها تکیه نمی‌کند، ارزش آن به میزان موثر بودن آن به عنوان یک وسیله مبادله خلاصه می‌شود.
بیت کوین شکل جدیدی از اعتماد را برای سیستم پولی جهانی آینده ما ایجاد کرده است. سیستم پشت بیت کوین کاملاً شفاف و مبتنی بر ریاضیات و اجماع واقعی کاربران روزمره است. با در نظر گرفتن همه اینها، کدام گزینه برای آینده ما بهتر است؟ بیت کوین یا فیات؟
تفاوت ارز دیجیتال و فیات: آیا ارز دیجیتال می‌تواند جایگزین ارز فیات شود؟
در حال حاضر بحث‌های زیادی پیرامون آینده ارزهای فیات وجود دارد و بسیاری اظهار داشتند که انتظار دارند در سال‌های آینده جای خود را به ارزهای دیجیتال بدهند، در حالی که دیگران مخالف هستند و می‌گویند که کریپتو و فیات همزمان با حرکت رو به جلو، وجود خواهند داشت. ارائه مزایای مختلف برای کاربران و کسب و کارها به طور یکسان.
برای بسیاری، یکی از بزرگترین خطرات پول فیات این واقعیت است که می‌تواند بسیار مستعد تورم باشد، که در صورت وقوع سقوط یا افزایش شدید، می‌تواند ثروت و ارزش کلی موسسات را به شدت تغییر دهد. در صورت نیاز، دولت‌های محلی می‌توانند شروع به افزایش مقدار پول تولیدی در هر زمان کنند – این امر ارزش پول را به شدت کاهش می‌دهد و می‌تواند منجر به بی‌ثباتی در اقتصاد به شکل ابرتورم شود.
از سوی دیگر، ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین، عرضه محدودی دارند که در طول زمان تغییر نخواهد کرد – این بدان معناست که ارزش بیت کوین ممکن است با محبوبیت بیشتر افزایش یابد، اما با تولید انبوه رقیق نخواهد شد. به همین دلیل، متوجه خواهید شد که بسیاری از مردم در حال حاضر از حفظ بیت کوین خود با هدف کسب سود با افزایش ارزش خوشحال هستند.
شباهت ارز دیجیتال و فیات چیست؟
هر دوی این اشکال ارز تا حد زیادی ارزش خود را از پذیرش گسترده‌ای که در سراسر جهان دارند به دست می‌آورند. پذیرش بیشتر به معنای اعتبار بیشتر است. آنها همچنین قابل تقسیم هستند – همانطور که یک روپیه را می‌توان به 100 پایز تقسیم کرد، 1 بیت کوین را می‌توان به 0.00000001 بیت کوین تقسیم کرد. مانند ارز فیات، از کوین‌های کریپتو می توان برای پرداخت خدمات یا خرید محصولات استفاده کرد. آنها همچنین می‌توانند به عنوان یک هدیه برای ذخیره ارزش استفاده شوند.
نتیجه گیری
در دنیای مدرن که تراکنش‌ها خودکار می‌شوند و از اشکال سنتی ارزهای ثابت کمتر از گذشته استفاده می‌شود، ممکن است فرد در تفاوت‌های بین پول فیات و ارز دیجیتال گیج شود.
با این حال، هر دوی این شکل‌های ارز دارای ویژگی‌های مشابهی هستند، مانند ارزهای قانونی که دارای ارزش تجاری هستند، کمک به مصرف‌کنندگان برای خرید انواع کالاها و خدمات، تعیین ارزش پولی آنها توسط نیروهای تقاضا و عرضه و سایر موارد مالی/تجاری، می‌تواند در مبادلات و غیره معامله شود. با این حال، این مقاله در مورد عدم شباهت این ارزها به یکدیگر صحبت می‌کند، زیرا هر یک از آنها دارای تفاوت‌هایی هستند که به مخاطب کمک می‌کند تا به راحتی بین این دو ارز تمایز قائل شود.
به علاوه، این مقاله نشان می‌دهد که چگونه اشکال رمزنگاری ارز یک پدیده در سراسر جهان است، در مورد اینکه چگونه ارزهای فیات در سراسر جهان به عنوان یک وسیله سنتی مبادله شناخته می‌شوند، و همچنین مزایا و معایب هر نوع ارز. با این حال، اگرچه ارزهای دیجیتال در جامعه مدرن ترجیح قابل توجه‌تری نسبت به ارزهای فیات دارند، به نظر می‌رسد که اشکال رمزنگاری ارزها به اندازه کافی برای کنترل روش‌های مرسوم پرداخت فعلی، کاملاً پیشرفته نیستند.
دیدگاه شما