اشکالات پوشش ریسک یا هج

آشنایی با صندوق پوشش ریسک یا Hedge Fund

یکی از موضوعات مهم در هر سرمایه گذاری خرد و کلانی صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) آن می‌باشد. در این مقاله شما با این مفهوم آشنا خواهید شد.
فهرست این مقاله
صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟
به بیانی ساده، صندوق‌ های پوشش ریسک، دسته‌ای از شرکت‌های خصوصی هستند که سرمایه‌ گذاران، پول خود را در آن قرار می‌دهند تا در فرصت‌های مختلف سرمایه‌ گذاری کنند. این‌گونه شرکت‌ها دارای استراتژی‌های متفاوتی برای کسب سود هستند.
صندوق پوشش ریسک، گونه‌ای خاص از سرمایه‌گذاری نیست بلکه ساختاری در سرمایه‌ گذاری مشترک است که به‌وسیله‌ی شرکت «مدیریت مالی» یا «مشاور سرمایه‌ گذاری» تشکیل شده است و امکان حضور را به سرمایه‌ گذاران خود می‌دهد تا بتوانند در طیف وسیع‌تری سرمایه‌گذاری خود را انجام دهند.
اداره‌ی این صندوق‌ها توسط افراد باتجربه و حرفه‌ای انجام می‌شود. درحقیقت، نحوه‌ی عملکرد این شرکت‌ها به این صورت است که فرصت‌های مناسبی برای سرمایه‌گذاری پیدا می‌کنند که ریسک بالایی داشته باشد و درصورتی‌که سود داشته باشد، سودرسانی آن بسیار زیاد باشد.
این فرصت‌های سرمایه‌گذاری به بررسی و تحقیقات زیادی نیاز دارد و ممکن است تا مقدار زیادی به اطلاعاتی وابسته باشند که به‌آسانی در اختیار همه قرار نمی‌گیرد. به همین دلیل است که بیان کردیم افراد حرفه‌ای در سرمایه‌گذاری، ‌چنین شرکت‌هایی را اداره می‌کنند.
معمولاً صندوق‌های پوشش ریسک، صندوق‌های پوششی در بین افراد معروف است. شرکت‌های خصوصی به دوصورت «مشارکت محدود» و «مسئولیت محدود» وجود دارد. برای مشارکت در آن‌ها، تعداد اندکی سرمایه‌گذار و نهاد‌های معتبر نیاز است تا حداقل سرمایه‌ی اولیه را دارا باشند. این سرمایه عموماً سازمان‌هایی مانند صندوق بازنشستگی، شرکت‌های بیمه و اشخاص متمول هستند.
انتخاب واژه‌ی صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) برای نام این شرکت دارای یک علت تاریخی است و از فرصت‌های خرید و فروش استقراضی گرفته می‌شود؛ به‌ این دلیل که اولین صندوق، به‌منظور پوشش ریسک معاملات اهرمی و مارجین در بازارهای نزولی مورداستفاده قرار می‌گیرد.
در طی زمان، انواع مفهوم پوشش ریسک گسترش پیدا کرد و بدین ترتیب در گونه‌های مختلف سرمایه‌ گذاری به کار برده شد. هم اکنون، صندوق‌های پوششی با بهره‌مندی از ابزارهای مالی و تکنیک‌های مدیریتی ریسک، در طیف گسترده‌ای از بازارها و استراتژی‌ها حضور دارند. هدف بیش‌تر استراتژی‌های سرمایه‌ گذاری، رسیدن به بازدهی بالا در شرایط بد بازار است.
مدیران پوشش سرمایه، اغلب پول خود را در سرمایه‌ای که وظیفه‌ی کنترلش را بر عهده دارند، سرمایه‌ گذاری می‌کنند و این کار باعث می‌شود مدیران و دیگر سرمایه‌ گذاران در یک راه یکسان قرار بگیرند.
ویژگی‌های مهم صندوق های پوشش ریسک (Hedge Fund)

صندوق‌های پوشش ریسک به دلیل گزینه‌های زیر با صندوق‌های سنتی متفاوت‌ هستند و این ویژگی‌ها به‌صورت زیر است:

فقط برای سرمایه‌گذاران واجد شرایط در دسترس قرار می‌گیرد؛

صندوق‌های پوشش ریسک فقط اجازه دارند از سرمایه‌گذاران و اشخاصی که واجد شرایط هستند، به‌شرط داشتن استانداردهای زیر پول بگیرند. به‌طور مثال، در آمریکا، داشتن یکی از شرایط نام ‌برده برای سرمایه‌گذاری ضروری است.

دارابودن درآمد ۲۰۰.۰۰۰ دلاری در طی یک سال و ضمانت‌دادن برای حفظ همین درآمد در آینده. برای اشخاص متأهل این مقدار برابر ۳۰۰.۰۰۰ دلار است.
ارزش دارایی خالص یک فرد به ‌غیر از ارزش خانه‌ی محل سکونتش باید بیش از یک میلیون دلار باشد.
مدیر اجرایی، متصدی، شریک و دیگر افراد واجد شرایط که خود به صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) وابستگی داشته باشد.

بدین ترتیب کمیسیون بورس و اوراق بهادر آمریکا سرمایه‌گذارانی را مناسب تشخیص می‌دهد که قدرت کنترل و مدیریت ریسک‌های احتمالی سرمایه‌گذاری گسترده‌تر را دارند. سرمایه‌گذاران نهادی، حدود ۶۵درصد از سرمایه‌ی صندوق پوشش را تشکیل می‌دهند.

گزینه‌های بیش‌تری نسبت به دیگر صندوق‌ها عرضه می‌کند؛

اصولاً، صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) به‌راحتی می‌تواند در هر چیزی مانند زمین، املاک، مستغلات، سهام، فروش استقراضی و قراردادها و ارزها سرمایه‌گذاری کند. درمقابل، صندوق‌های مشترک که Mutual Funds نام دارند، فقط به فعالیت در حوزه‌ی سهام و اوراق قرضی می‌پردازند.
ابزارهای مالی این امکان را برای مدیران فراهم می‌کنند که حتی وقتی بازار سهام در رکود است، آن‌ها بتوانند سودآوری داشته باشند؛ این افراد اغلب از اهرم‌ها استفاده می‌کنند. صندوق‌های پوشش ریسک اغلب از معاملات مارجین و وجوه استقراضی برای افزایش سود بهره می‌برند.

ساختار کارمزدی ۲درصدی؛

اغلب صندوق‌های پوشش ریسک، ضریب هزینه و کارمزد نحوه‌ی عملکرد را به‌طور هم‌زمان دریافت می‌کنند. این ساختار کارمزد به‌عنوان «دو و بیست» بیان می‌شود؛ یعنی ۲درصد کارمزد مدیریت دارایی و ۲۰درصد سودی که به دست می‌آید.
لازم به ذکر است که این شرکت‌ها به‌دلیل دریافت این ۲درصد، مورد نقد واقع می‌شوند؛ زیرا بدون توجه به کسب سود و ضرر این مبلغ را دریافت می‌کنند. فرض کنید، صندوقی که حدود ۱ میلیارد جذب سرمایه دارد، بدون انجام کاری، سالانه بیست میلیون دلار به دست آورد.

نظارت زیادی بر روی آن‌ها وجود ندارد؛

نهادهای ناظرِ بازار سرمایه در سایر کشورها بر روی فعالیت‌های صندوق سرمایه نظارت زیادی دارند. این در حالی است که صندوق‌های پوشش ریسک هیچ‌کدام از قوانین و مقررات نظارت بر نهادهای سرمایه‌گذاری در بازار را شامل نمی‌شود و درب‌هایشان به‌طور کامل بر روی هر نوع بازرسی به‌وسیله‌ی دولت و یا هر سازمان دیگری بسته است؛ از همین رو، در خفای کامل به فعالیت‌های خود اشتغال دارند. با این ‌وجود، این اتفاق به معنی اجازه‌دادن نهادهای نظارتی به کلاهبرداری نیست. معمولاً صندوق‌های پوشش ریسک در جذب اعتبار توانایی بالایی دارند و ضریب آن‌ها در جذب اعتبار از مؤسسات مالی و بانک‌ها بالا است.
این شرکت‌ها در عمل چندبرابر از سرمایه‌ی خود را به بازار وارد می‌کنند.
راهبردهای سرمایه‌ گذاری در صندوق های پوشش ریسک

بیش‌ترین تفاوت صندوق‌های پوشش ریسک با صندوق‌های سنتی، عملکرد این صندوق‌ها در نحوه‌ی سرمایه‌گذاری می‌باشد.
ازجمله مهم‌ترین راهبردهای صندوق سرمایه‌گذاری صندوق‌های پوششی به‌صورت زیر است:

فروش استقراضی: فروش استقراضی به‌معنی فروش سهامی است که در مالکیت صندوق نیست. در این روش، صندوق با حدس قیمت در آینده، سهامی را که مال فرد دیگری است، قرض می‌گیرد؛ سپس از طریق معامله‌ای در بازار، از نوسان قیمت‌ها استفاده می‌کند.
استفاده از آربیتراژ: بهره‌بردن از اختلاف قیمت در بازارهای متنوع است.
استفاده از ابزارهای مالی مشتقه مانند قراردادهای آتی و اختیار معامله.
سرمایه‌گذاری در اوراق بهاداری که کم‌تر از حد معمول ارزش داشته باشند و یا مطلوبیت نداشته باشند.
سعی برای استفاده از مزیت‌های شکاف بین قیمت کنونی بازار و قیمت واقعی سهام.
سرمایه‌گذاری در بازارهای تازه شکل‌گرفته: سرمایه‌گذاری روی سهام یا وام با ارزهای مستعد تورم و بازارهای نوسانی.

معایب و خطرات صندوق های پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟
به‌دلیل مواردی که در بالا ذکر شده است، یعنی سرمایه‌گذاری در کارهای مختلف و نبود مقررات محدودکننده، سرمایه‌گذاری در صندوق‌های پوشش ریسک با کسب سود زیادتری همراه است. لازم است بدانید که این گسترده بودن همواره می‌تواند خطرات زیادی را نیز به همراه داشته باشد.
بعضی از معروف‌ترین نمونه‌های شکست‌ اقتصادی، در رابطه ‌با صندوق‌های پوشش ریسک است. با این ‌وجود، این منعطف‌بودن صندوق‌های پوشش ریسک موجب شده است تا برخی از مدیران مالی سودهای بلندمدت زیادی را به دست آورند.
یادآوری این نکته لازم است که «پوشش ریسک» تلاشی برای کم‌کردن ریسک است ولی امروزه هدف بیش‌تر صندوق‌های پوششی، به حداکثر رساندن صندوق‌های پوششی و سود به ‌دست ‌آمده از سرمایه‌گذاری است؛ بنابراین، فکر اینکه کاربرد این شرکت‌ها فقط پوشش ریسک است، درست نیست.
درحقیقت، مدیران صندوق‌های پوششی، سرمایه‌گذاری‌های پرخطری را انجام می‌دهند که نسبت به دیگر سرمایه‌گذاری‌ها ریسک بالاتری دارد. به‌طور دقیق، همین ریسک است که سرمایه‌گذاران زیادی را با فکر «ریسک بیش‌تر باعث سود بیش‌تر می‌شود» به سمت این شرکت‌ها جذب می‌کند.
بعضی از خطراتی که صندوق ریسک می‌تواند به همراه داشته باشد، عبارتند از:
۱- اثر اهرم: جدا از پولی که سرمایه‌گذاران در صندوق‌های پوشش ریسک سرمایه‌گذاری می‌کنند، این صندوق‌ها پول‌ها را از بانک‌ها و دیگر نهادهای مالی قرض می‌کنند. برای مثال، مطابق با مقررات آمریکا صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند در مقابل هر یک دلاری که به‌عنوان سرمایه جذب می‌کنند، حدود نُه دلار را از بانک‌ها و نهادهای دیگر مالی قرض نمایند.
با وجود این شرایط، یک زیان ۱۰درصدی می‌تواند به قیمت ازدست‌دادن کل سرمایه در صندوق منجر شود. به‌کاربردن اهرم و پول استقراضی می‌تواند خسارت کوچک را به یک ضرر بزرگ تبدیل نماید.
۲- استقبال از دارایی ریسک‌پذیر: این صندوق ها به‌طور ذاتی در پی سرمایه‌گذاری پر ریسک‌تر و با بازده حداکثری هستند.
۳- غیرشفاف بودن: استراتژی معاملات، متنوع‌سازی سبد دارایی یا پورتفولیو و سایر تصمیم‌های صندوق به‌صورت واضح برای سرمایه‌گذاران بیان نمی‌شود.
۴- کمبود نظارت: ایجاد و انجام فعالیت‌های صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) به داشتن نظارت بر روی امور مالی آن نیست؛ درنتیجه، اغلب آن‌ها دارای ریسک ساختاری پنهان هستند.
صندوق پوشش ریسک در رمز ارز چیست؟

افزایش روند صعودی بیت‌کوین و سایر رمزارزها در سال‌های گذشته، درنظر سرمایه‌گذاران قانونی و موجّه جلوه کرده و آن‌ها را به‌سوی خود جذب کرده است. ولی همان‌طور که می‌دانید، سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال همواره با ریسک همراه است؛ زیرا تنها یک دهه از عرضه‌ی این مفهوم و واردشدن این نوع ارز به جهان می‌گذرد و مانند ارزهای فیات به‌وسیله‌ی دولت پشتیبانی نمی‌شود.
این بدان معنی نیست که سرمایه‌گذاری در رمز ارز باعث خسارت می‌شود و هیچ سودی به شما نمی‌رساند. بسیاری از اشخاص با سرمایه‌گذاری اشکالات پوشش ریسک یا هج در ارزهای دیجیتال و انتخاب استراتژی‌های صحیح خرید و فروش، سود خوبی به دست می‌آورند. این چیزی است که سرمایه‌گذاران صندوق‌های پوشش ریسک را جذب می‌کند.
صندوق‌های بزرگ، عملکرد بیت‌کوین که نسبت به طلا و ارزهای فیات حجم سرمایه‌ی کمی دارد، دیده و علاوه ‌بر آن از علاقه و تقاضای مردم به سرمایه‌گذاری آگاهی دارند.
این‌گونه از صندوق‌ها با دودیدگاه کاملاً متضاد، نگرانی و قدردانی، به جامعه‌ی رمز ارز می‌نگرند؛ زیرا ارزهای دیجیتال هم می‌توانند رقیبی برای صندوق‌ها به‌ حساب بیایند و هم موقعیتی مناسب برای به‌دست‌آوردن سود بالا برای این صندوق‌ها باشند.
صندوق‌های پوششی در ارزهای دیجیتال مانند یک صندوق پوشش ریسک معمولی عمل می‌کنند که یک پورتفوی شامل رمز ارز را کنترل می‌کنند. هم اکنون دو نوع صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) رمز ارز موجود است که به شرح ذیل است:
۱- صندوق‌هایی که به‌طور انحصاری رمز ارز را کنترل می‌کنند.
۲- صندوق‌هایی که در سبد دارایی‌شان علاوه بر مال‌های دیگر، اشکالات پوشش ریسک یا هج رمز ارز را نیز شامل می‌شوند.
در هر دوحالت بالا، صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) رمز ارز به‌دنبال یک فرصت مناسب برای زیادکردن سود است؛ بنابراین، آن‌ها در ICO یا ارزهای دییجیتال سرمایه‌گذاری می‌کنند و در وقت مناسب خرید و فروش را انجام می‌دهند.
همان‌طور که قبل‌تر نیز گفته شد، این فرصت‌های سرمایه‌گذاری به‌وسیله‌ی سرمایه‌گذاران متخصص و ماهر، کنترل، تعادل بخشی و تجزیه می‌شوند. درحقیقت، صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) یک فرصت بُردبُرد را برای سرمایه‌گذار و متخصصان به وجود می‌آورد.
ایده‌ی میلیونرشدن در مدت زمانی کوتاه برای اولین‌بار در سال ۲۰۱۷ رخ داد و این وضعیت به‌دلیل انفجار قیمت ارزهای دیجیتال در این سال بود.
این رویداد رشد تعداد زیادی از صندوق‌های پوشش ریسک رمز ارز را توجیه می‌کند. از معروف‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری و صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) رمز ارز، می‌توان به پانترا کپیتال، کوین کپیتال، بلک مون و بیت اسپرد اشاره کرد.
لازم به ذکر است که رمز ارز، ارزی نوسانی و خطرپذیر است. با سرمایه‌گذاری در این صندوق پوششی، شما ریسک خود را دوبل می‌کنید؛ زیرا همانطور که قبل‌تر نیز بیان شد، ریسک صندوق‌های پوشش بالا است و از نظر برخی‌ها حتی به قمار شباهت دارد. هنگامی که قصد سرمایه‌گذاری در صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) رمز ارز را دارید، ابتدا باید تحقیقات لازم را در ارتباط با اعتبار صندوق و مدیرهای آن انجام دهید. این نکته را از یاد نبرید که آینده‌ی مالی شما به اشکالات پوشش ریسک یا هج توانایی و علم این اشخاص در بازار مالی وابسته است.
سؤالات متداول
۱- منظور از اشخاص خاص در صندوق‌ های پوشش ریسک چیست؟
منظور از افراد خاص، سرمایه‌گذارانی هستند که قصد سرمایه‌گذاری بالایی را در صندوق‌ها دارند.
۲- سرمایه‌ی لازم برای سبدگردانی به چه میزان است؟
سرمایه‌ی لازم حدود پنج میلیارد است. البته، این رقم در شرایط زمانی متفاوت تغییر می‌کند ولی به‌دلیل وجود هزینه‌های عملیاتی، پذیرش سرمایه‌های کم‌تر از این هزینه برای شرکت‌ها به‌صرفه نیست.
۳- صندوق‌های پوشش ریسک چه زمانی شروع به فعالیت کردند؟
زمان دقیق این فعالیت‌ها در دهه‌ی ۱۹۵۰ است. بازارهای مالی جهانی در آن سال برای هدف پوشش ریسک در بازارهای نزولی اقدام به سرمایه‌گذاری کردند.
۴- هزینه‌ی سرمایه‌گذاری در صندوق‌ها به چه میزان است؟
هزینه‌های هر صندوق به دوقسمت تقسیم‌بندی می‌شود. قسمتی از محل دارایی‌های آن پرداخت شده و قسمتی دیگر به‌وسیله‌ی شخص سرمایه‌گذار برای دیدن نامه‌ی موردنظر پرداخت می‌شود.
۵- چه مدت پس از ثبت درخواست اشکالات پوشش ریسک یا هج ابطال می‌توان وجه موردنظر را دریافت نمود؟
این کار اغلب بین ۲ تا ۷ روز زمان نیاز دارد.
سخن پایانی
بر اساس همه‌ی توضیحات بیان شده، صندوق پوششی نوعی صندوق سرمایه‌گذاری است که سرمایه‌گذاران بزرگ و دارای شرایط، پول خود را در آن قرار می‌دهند که در گونه‌های دارایی‌ و بازارهای مالی سرمایه‌گذاری می‌شود. تفاوت صندوق پوششی با صندوق سرمایه‌گذاری سنتی در برخی از جزئیات مانند شرایط سرمایه‌گذاری، راهبردها و همچنین ریسک‌های آن است.

توجه: با وجود اینکه دو صرافی کوینکس و کوکوین هر دو فعلا بدون نیاز به تغییر IP فعالیت می‌کنند اما بهتر است برای امنیت بیشتر از IP ثابت خارج از ایران استفاده کنید.
برای ورود به صرافی کوینکس حتما باید با IP خارج از ایران وارد شوید.

صندوق پوشش ریسک (hedge fund) چیست و برای کدام سرمایه‌گذاران مناسب است‌؟

اگر خبرهای دنیای بورس، اقتصاد و امور مالی را دنبال می‌کنید، حتما نام صندوق پوشش ریسک یا «هج فاند» را شنیده‌اید. اما تعریف دقیق صندوق پوشش ریسک چیست و نحوه عملکرد آن چگونه است؟ در ادامه با ارزدیجیتال همراه باشید تا با مزایا و معایب صندوق پوشش ریسک و ریسک‌های احتمالی آن آشنا شوید و در انتها هم به صندوق پوشش ریسک در دنیای ارزهای دیجیتال می‌پردازیم.

صندوق پوشش ریسک چیست؟

به زبان ساده، صندوق‌های پوشش ریسک را می‌توان نوعی شرکت‌ خصوصی دانست که سرمایه‌گذاران بزرگ پول‌شان را در اختیار آن قرار می‌دهند تا در موقعیت‌های مختلف سرمایه‌گذاری شود. این شرکت‌ها استراتژی‌های مختلفی را به منظور سودآوری به کار می‌گیرند.

باید بدانیم که صندوق پوشش ریسک نوع خاصی از سرمایه‌گذاری نیست، بلکه یک ساختار سرمایه‌گذاری مشترک است که توسط یک شرکت «مدیریت مالی» یا «مشاور سرمایه‌گذاری» ایجاد شده و به سرمایه‌گذاران خود امکان حضور در طیف وسیع‌تری از موقعیت‌های تجاری و سرمایه‌گذاری را می‎دهد.

این صندوق‌ها توسط افراد حرفه‌ای و با تجربه در سرمایه‌گذاری اداره می‌شوند. در واقع می‌توان گفت کار این نوع شرکت‌ها این است که موقعیت‌هایی برای سرمایه گذاری پیدا کنند که ریسک بالایی دارند اما در صورت سودآور بودن، سودی قابل‌توجهی به سرمایه‌گذاران می‌رسانند. این موقعیت‌های سرمایه‌گذاری به تحقیق و بررسی زیادی نیاز دارند و شاید تا حد زیادی به اطلاعاتی حیاتی وابسته باشند که به‌راحتی در دسترس همگان قرار نمی‌گیرد، به‌همین خاطر است که اشاره کردیم افراد حرفه‌ای در سرمایه‌گذاری چنین شرکت‌هایی را اداره می‌کنند.

صندوق‌های پوشش ریسک که با نام صندوق‌های پوششی نیز شناخته می‌شوند، شرکت‌های خصوصی «مشارکت محدود» یا «مسئولیت محدود» هستند که پذیرای تعداد محدودی از سرمایه‌گذاران و نهادهای معتبرند و برای مشارکت در آن‌ها باید حداقل سرمایه‌ی اولیه قابل توجهی داشت. این سرمایه‌گذاران عموماً سازمان‌هایی مثل صندوق‌های بازنشستگی، شرکت‌های بیمه و یا افراد بسیار متمول هستند.

سرمایه‌گذاری‌ها در صندوق‌های پوششی «غیرنقدشونده» هستند، به این معنی که سرمایه‌گذاران باید تا مدتی مشخص (مثلا حداقل یک سال) پول خود را در صندوق نگه دارند، که این زمان به عنوان دوره توقیف شناخته می‌شود. برداشت تنها در بازه‌های زمانی خاص مثلا هر سه ماه یک بار و یا هر دو سال یک ‌بار امکان‌پذیر است.

انتخاب اصطلاح صندوق پوشش ریسک برای نام این شرکت‌ها دلیلی تاریخی دارد و از موقعیت‌های خرید و فروش استقراضی گرفته شده است. چرا که اولین صندوق، برای پوشش ریسک معاملات اهرمی و مارجین در بازار نزولی مورد استفاده قرار گرفته بود. با گذشت زمان انواع و ماهیت مفهوم پوشش ریسک گسترش یافت و به این ترتیب در انواع مختلف سرمایه‌گذاری مورد استفاده قرار گرفت. امروزه، صندوق‌های پوششی با استفاده از ابزارهای مالی و تکنیک‌های مدیریت ریسک، در طیف وسیعی از بازارها و استراتژی‌ها فعالیت می‌کنند.

هدف اکثر استراتژی‌های سرمایه‌گذاری، کسب بازدهی مثبت چه در شرایط رکود و چه در شرایط رونق بازار است. مدیران پوشش سرمایه عموماً پول خودشان را در سرمایه‌ای که وظیفه مدیریتش را بر عهده دارند سرمایه‌گذاری می‌کنند، و این موجب می‌شود هدف مدیران و باقی سرمایه گذاران در یک مسیر قرار گیرد.

ویژگی‌های صندوق پوشش ریسک

صندوق‌های پوشش ریسک، صندوق‌های سرمایه‌گذاری هستند که از جهات زیر با صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی متفاتند:

۱. تنها برای سرمایه‌گذاران مورد اطمینان و واجد شرایط در دسترس هستند

صندوق‌های پوشش ریسک مجازند که فقط از سرمایه‌گذاران و اشخاص واجد شرایط به شرط دارا بودن استانداردهای زیر پول دریافت کنند. مثلا در ایالات متحده داشتن یکی از شرایط زیر برای سرمایه‌گذار الزامی است.

• داشتن درآمد سالانه بالغ بر ۲۰۰,۰۰۰ دلار طی دو سال گذشته و تضمین حفظ درآمد در این سطح در آینده. برای افراد متاهل این مبلغ برابر با ۳۰۰,۰۰۰ دلار است.
• ارزش دارایی خالص شخصی به غیر ارزش خانه محل اقامت فرد سرمایه‌گذار بیشتر از ۱ میلیون دلار باشد.
• مدیر اجرایی، شریک، متصدی و یا یک فرد واجد شرایط دیگری که خودش به صندوق پوشش ریسک وابسته باشد.

به این ترتیب کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) سرمایه‌گذارانی که توانایی کنترل و مدیریت خطرات احتمالی ناشی از سرمایه‌گذاری گسترده‌تر را دارند، واجد شرایط و مناسب تشخیص می‌دهد. سرمایه‌گذاران نهادی، ۶۵ درصد از سرمایه سرمایه‌گذاری شده در صندوق‌های پوشش ریسک را تشکیل می‌دهند.

۲. گزینه‌های سرمایه‌گذاری گسترده‌تری نسبت به دیگر صندوق‌ها ارائه می‌دهند

اساسا، صندوق پوشش ریسک می‌تواند در هر چیزی مانند، زمین، املاک و مستغلات، سهام، فروش استقراضی و مشتقه پچیده، قراردادهای آتی و ارزها سرمایه‌گذاری کند. در حالی که صندوق‌های مشترک (Mutual Funds) تنها محدود به فعالیت در اشکالات پوشش ریسک یا هج زمینه سهام و اوراق قرضه هستند.

ابزارهای مالی مشتقه به مدیران صندوق‌های پوششی این امکان را می‌دهد که حتی زمانی که بازار سهام در رکود است نیز سودآوری داشته باشند. آن‌ها اغلب اهرم استفاده می‌کنند. صندوق‌های پوشش ریسک غالبا از معاملات مارجین و وجوه قرض‌گرفته شده برای افزایش سود خود استفاده می‌کنند.

۳. ساختار کارمزد ۲ درصدی

صندوق‌های پوشش ریسک، ضریب هزینه و کارمزد عملکرد را با هم دریافت می‌کنند. این ساختار کارمزد به عنوان «دو و بیست» شناخته می‌شود. دریافت ۲ درصد به عنوان کارمزد مدیریت دارایی و ۲۰ درصد از هر سودی که به دست می‌آید.

البته این شرکت‌ها به خاطر دریافت آن ۲ درصد مورد انتقاد قرار می‌گیرند؛ چرا که فارغ از کسب سود و یا ضرر این مبلغ را دریافت می‌کنند. فرض کنید، صندوقی که ۱ میلیارد دلار جذب سرمایه داشت است، بدون این‌که کاری انجام دهد سالانه ۲۰ میلیون دلار به جیب می‎‌زند.

۴. نظارت چندانی روی آنها وجود ندارد

نهادهای ناظر بر بازار سرمایه در کشورهای مختلف بر روی فعالیت‌های صندوق‌های سرمایه‌گذاری نظارت‌های شدیدی اعمال می‌نمایند، در حالی که صندوق‌های پوشش ریسک شامل هیچ یک از قوانین و مقررات نظارت بر نهادهای سرمایه‌گذاری بازار سرمایه نمی‌شوند و درب‌هایشان کاملا بر روی هر گونه بازرسی توسط دولت و یا هر سازمان ناظر بر بازار سرمایه بسته است و لذا در اختفای کامل به فعالیت‌های خود مشغولند. با این حال این بدان معنا نیست که نهادهای نظارتی اجازه کلاهبرداری به این صندوق‌ها بدهند. منظور از عدم نظارت این است که صندوق‌های پوششی می‌توانند پول را به هر روشی که بخواهند سرمایه‌گذاری کنند. صندوق‌های پوشش ریسک قدرت بالایی در جذب اعتبار دارند و ضریب بالایی در جذب اعتبار از موسسات مالی و بانک‌ها دارند. این شرکت‌ها عملا با چند برابر سرمایه خود وارد میدان تجارت می‌شوند.

راهبردهای سرمایه‌گذاری صندوق پوشش ریسک

عمده تفاوت صندوق‌های پوشش ریسک با صندوق‌‎‌های سرمایه‌گذاری سنتی، اختیار عمل این صندوق‌ها در راهبردهای سرمایه‌گذاری است. از جمله راهبردهای سرمایه‌گذاری که صندوق‌های پوششی از آن‌ها استفاده می‌کنند، عبارتند از:

۱- فروش استقراضی؛ به معنای فروش سهامی است که در مالکیت صندوق نیست. در این روش صندوق با پیش‌بینی تغییر قیمت در آینده، سهامی را که در مالکیت فرد دیگری است قرض می‌گیرد تا از طریق معامله‌ی آن در بازار از نوسان قیمت بهره ببرد.

۲- استفاده از آربیتراژ؛ استفاده از اختلاف قیمت در بازارهای مختلف

۳- استفاده از ابزارهای مالی مشتقه نظیر اختیار معامله و قراردادهای آتی

۴- سرمایه‌گذاری در اوراق بهاداری که کمتر از حد ارزش‌گذاری شده باشد یا مطلوب همگان نباشد و یا اوراق بهادار تنزیل شده شرکت‌ها

۵- تلاش برای استفاده از مزایای شکاف بین قیمت جاری بازار و قیمت واقعی سهام

۶- سرمایه‌گذاری در بازارهای نوظهور؛ سرمایه‌گذاری روی سهام یا وام بازارهای نوظهور که مستعد تورم بالا و یا رشد نوسانی هستند.

خطرات صندوق پوشش ریسک

بنا به دلایلی که در بالا به آن‌ها اشاره شد، یعنی امکان سرمایه‌گذاری در کسب و کارهای متنوع‌تر و عدم وجود قوانین دست و پا گیر، سرمایه‌گذاری در صندوق‌های پوشش ریسک با کسب سود بیشتری همراه است. اما باید بدانید که این گستردگی ممکن است مخاطره‌آمیز نیز باشد.

برخی از معروف‌ترین نمونه‌های شکست‌های اقتصادی در ارتباط با صندوق‌های پوشش ریسک بوده است. با این حال، این انعطاف‌پذیری صندوق‌های پوشش ریسک باعث شده که برخی از مستعدترین مدیران مالی سودهای بلند مدت فوق‌العاده‌ای کسب کنند.

ذکر این نکته ضروری است که «پوشش ریسک» در واقع تلاش برای کاهش ریسک است، اما امروزه هدف اکثر صندوق‌های پوششی، بیشینه کردن سود حاصل از سرمایه‌گذاری است. بنابراین تصور این که کاربرد این شرکت‌ها تنها پوشش ریسک است صحیح نیست.

در واقع مدیران صندوق‌های پوششی، سرمایه‌گذاری‌های پر مخاطره انجام می‌دهند که نسبت به سایر سرمایه‌گذاری‌های ریسک بیشتری به همراه دارد. دقیقا همین ریسک است که سرمایه‌گذاران زیادی با عقیده «ریسک بیشتر منجر به سود بیشتر می‌شود» را به این شرکت‌ها جذب می‌کند.

برخی از خطرات صندوق پوشش ریسک عبارتند از:

اثر اهرم: علاوه بر پولی که سرمایه‌گذاران در صندوق‌های پوشش ریسک سرمایه‌گذاری می‌کنند، این صندوق‎‌ها اقدام به استقراض پول از بانک‌ها و نهادهای مالی می‌کنند. به عنوان مثال مطابق قوانین آمریکا صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند به ازای هر ۱ دلار جذب سرمایه، ۹ دلار از بانک‌ها یا سایر نهادهای مالی قرض نمایند. تحت این شرایط یک زیان ۱۰ درصدی معادل با از دست دادن کل سرمایه صندوق خواهد اشکالات پوشش ریسک یا هج بود. استفاده از اهرم و یا پول قرض‌گرفته‌شده، می‌تواند خسارت کوچک را به یک ضرر بزرگ تبدیل کند.

استقبال از دارایی‌های ریسک‌پذیر: این صندوق‌ها ذاتا به دنبال سرمایه‌گذاری‌های پرریسک‌تر و با بازده بیشتر هستند.

عدم شفافیت کامل: استراتژی‌های معاملات، متنوع‌سازی سبد دارایی یا پورتفولیو و دیگر تصمیم‌های صندوق به صورت شفاف برای سرمایه‌گذاران اطلاع‌رسانی نمی‌شود.

کمبود نظارت: تشکیل و فعالیت صندوق پوشش ریسک مشروط به داشتن نظارت بر روی امور مالی آن نیست بنابراین بسیاری از آن‌ها ریسک‌های ساختاری پنهان دارند.

صندوق پوشش ریسک در ارز دیجیتال

رشد شدید بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال در سال‌های اخیر، آن‌ها را در چشم سرمایه‌گذاران مشروع و موجه جلوه داده و آن‌ها را به سمت خود جذب کرده است. اما همان‌طور که می‌دانید سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال با ریسک همراه است. چرا که تنها یک دهه از ارائه این مفهوم و ورود این نوع از ارز به دنیا می‌گذرد و همانند ارزهای فیات توسط دولت‌ها پشتیبانی نمی‌شوند.

اما این بدان معنا نیست که سرمایه‌گذاری در ارز دیجیتال موجب خسارت می‌شود و هیچ سودی عاید شما نخواهد شد. بسیاری از افراد با سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و اتخاذ استراتژی‌های درست در خرید و فروش آن‌ها، سود قابل توجهی از این طریق به دست می‌آورند و این چیزی است که سرمایه‌گذاران صندوق‌های پوشش ریسک را جذب می‌کند.

صندوق‌های بزرگ و تاثیرگذار، عملکرد بیت کوین که نسبت به دارایی‌هایی مثل طلا و ارزهای فیات حجم سرمایه کمی دارد را می‌بینند و علاوه بر این از علاقه و تقاضای مردم به سرمایه‌گذاری در آن نیز آگاهند.

این صندوق‌ها با دو دیدگاه کاملا متضاد نگرانی و قدردانی به پیشرفت‌های جامعه ارز دیجیتال می‌نگرند. چرا که ارزهای دیجیتال هم می‌توانند رقیبی برای این صندوق‌ها به شمار آیند و هم این‌که فرصتی مناسب برای کسب سود بالا برای این صندوق‌ها باشند.

صندوق پوششی در ارز دیجیتال همانند یک صندوق پوشش ریسک معمولی است که یک پورتفولیوی شامل ارز دیجیتال را مدیریت می‌کند. در حال حاضر، دو نوع صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال وجود دارد:

• صندوق‌هایی که منحصرا ارز دیجیتال را مدیریت می‌کنند.
• صندوق‌هایی که در سبد دارایی‌شان علاوه بر دارایی‌های دیگر، ارز دیجیتال هم دارند.

در هر دو حالت، صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال به دنبال یک موقعیت مناسب برای به حداکثر رساندن سود است؛ در نتیجه آن‌ها مدام در ICOها یا ارزهای دیجیتال مطرح سرمایه‌گذاری می‌کنند و در زمان مناسب خرید و فروش را انجام می‌دهند.

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد؛ این موقعیت‌های سرمایه‌گذاری توسط سرمایه‌گذاران متخصص و خبره مدیریت، تعادل‌بخشی و تجزیه و تحلیل می‌شوند. در واقع صندوق پوشش ریسک یک موقعیت برد-برد را هم برای سرمایه‌گذار و هم برای متخصصانی که وظیفه مدیریت این دارایی را بر عهده دارند، رقم می‌زند.

انفجار قیمت ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۱۷، سبب شد که ایده میلیونر شدن در کوتاه مدت و بدون زحمت در سر بسیاری از افراد قوت بگیرد و تعداد افراد علاقه‌مند برای ورود به این فضا افزایش یابد.

این اتفاق رشد تعداد صندوق‌های پوشش ریسک ارز دیجیتال را توجیه می‌کند. برخی از شناخته‌شده‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری و صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال عبارتند از؛ پانترا کپیتال (Pantera Capital)، کوین کپیتال (Coin Capital)، بلک‌مون (Blackmoon) و بیت‌اسپرد (BitSpread).

ذکر این نکته ضروری است که ارز دیجیتال به اندازه کافی نوسانی و خطرپذیر هستند، با سرمایه‌گذاری در صندوق پوششی شما در واقع ریسک خود را دو برابر کرده‌اید. چرا که همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، ریسک صندوق‌های پوشش ریسک نیز بسیار بالاست و از دید برخی‌ها حتی به قمار تشبیه شده است.

زمانی که قصد سرمایه‌گذاری در صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال را دارید، باید پیش از آن در رابطه با اعتبار صندوق و مدیرهای آن تحقیقات کاملی انجام دهید. به یاد داشته باشید که آینده مالی شما به دانش و توانایی این افراد در بازار مالی بستگی دارد.

جمع‌بندی

طبق تمام این توضیحات، صندوق پوششی نوعی صندوق سرمایه‌گذاری است که سرمایه‌گذاران بزرگ و واجد شرایط، پول خود را در آن می‌گذارند و این پول در انواع دارایی‌ها و بازارهای مالی سرمایه‌گذاری می‌شود. تفاوت صندوق پوششی با صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی در یک سری جزئیات خاص مثل شرایط سرمایه‌گذاری، راهبردها، ریسک‌ها و نظارت نهادهای قانون‌گذار دیده می‌شود.

صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟

صندوق‌ های پوشش ریسک (Hedge Fund)، به عنوان دسته‌ای از شرکت‌های خصوصی این امکان را به سرمایه‌ گذاران می دهند جهت سرمایه گذاری کردن در فرصت های مختلف، پول خود را در آن قرار ‌دهند. این‌ شرکت ‌ها برای کسب سود، استراتژی‌های متفاوتی دارند. صندوق پوشش ریسک، ساختاری در سرمایه‌ گذاری مشترک می باشد که توسط شرکت «مشاور سرمایه‌ گذاری» و یا «مدیریت مالی» تشکیل شده است که به سرمایه‌ گذاران خود امکان حضور جهت سرمایه گذاری در طیف وسیع‌ تری را می دهد. در این مقاله قصد داریم به بررسی جنبه های مختلف صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) بپردازیم.

صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟

صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) به عنوان شرکت های سرمایه گذاری، توسط افراد حرفه ‌ای و با تجربه اداره می شوند. نحوه‌ی عملکرد این شرکت‌ها به گونه ای می باشد که افراد برای سرمایه‌گذاری فرصت‌های مناسبی پیدا می‌کنند که دارای ریسک زیادی هستند و در صورت‌ سود کردن، میزان سود رسانی آن زیاد است. این فرصت‌های سرمایه‌گذاری نیازمند تحقیقات و بررسی های زیادی می باشند و این امکان وجود دارد که بخش وسیعی از این تحقیقات وابسته به اطلاعاتی باشند که دسترسی به آنها به سادگی امکان پذیر نباشد. بنابراین مدیریت این شرکت ها توسط افراد حرفه‌ ای و با تجربه در سرمایه‌گذاری صورت می گیرد. انتخاب نام صندوق پوشش ریسک برای این شرکت، یک دلیل تاریخی دارد و برگرفته شده از فرصت‌ های خرید و فروش استقراضی می باشد؛ زیرا اولین صندوق در بازارهای نزولی و با هدف پوشش ریسک معاملات مارجین و اهرمی مورد استفاده قرار گرفته است.

در طی زمان و با گسترش انواع مفهوم پوشش ریسک، این مفهوم در انواع مختلف سرمایه‌ گذاری به کار گرفته شد. صندوق‌ های پوششی در حال حاضر در طیف وسیعی از بازارها و استراتژی‌ ها و از طریق بهره‌مندی از تکنیک‌ های مدیریتی ریسک و همچنین ابزارهای مالی، حضور دارند. دست یافتن به بازدهی بالا در اوضاع نامساعد بازار، هدف اکثر استراتژی ‌های سرمایه‌ گذاری می باشد. مدیران پوشش سرمایه، اقدام به سرمایه گذاری پول خود در سرمایه‌ ای می کنند که کنترل آن را بر عهده دارند، بنابراین مدیران و سرمایه‌ گذاران دیگر، در یک راه یکسان قرار می گیرند.

ویژگی های صندوق های پوشش ریسک

صندوق‌ های پوشش ریسک با صندوق‌ های سنتی از برخی جهات متفاوت‌ هستند که در ادامه به بررسی ویژگی های متمایز کننده این دو می پردازیم.

1- فقط در دسترس سرمایه‌گذاران واجد شرایط می اشکالات پوشش ریسک یا هج باشد.

صندوق ‌های پوشش ریسک، اجازه ی گرفتن پول را فقط از سرمایه‌گذاران و اشخاصی دارند که واجد شرایط مشخصی هستند. برای مثال، در کشور آمریکا، افراد برای سرمایه‌گذاری کردن، باید یکی از شرایط ذکر شده در پایین را داشته باشند.

1- افراد باید در طی یک سال ۲۰۰.۰۰۰ دلار درآمد داشته باشند و تضمین کنند که در آینده نیز همین درآمد حفظ خواهد شد. این مقدار برای افراد متأهل، برابر با ۳۰۰.۰۰۰ دلار می باشد.

2- ارزش دارایی خالص افراد باید بیش از یک میلیون دلار باشد. ( به غیر از ارزش خانه محل سکونت)

3- متصدی، مدیر اجرایی، شریک و سایر افراد واجد شرایط که نوعی وابستگی به صندوق پوشش ریسک داشته باشند.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا به این ترتیب، سرمایه‌گذارانی را که دارای قدرت مدیریت و کنترل ریسک ‌های احتمالی سرمایه‌گذاری های گسترده‌ تر هستند را مناسب این امر تشخیص می دهند. همچنین حدود ۶۵ درصد از سرمایه‌ی صندوق پوشش متشکل از سرمایه‌گذاران نهادی می باشد.

2- عرضه گزینه‌ های بیشتر در مقایسه با سایر صندوق‌ها

صندوق پوشش ریسک به‌ آسانی قادر است اقدام به سرمایه گذاری در زمین، مستغلات، املاک، سهام، ارزها، فروش استقراضی و قراردادها کند. در حالی که فعالیت صندوق‌های مشترک که تحت عنوان Mutual Funds هستند، محدود به حوزه‌ی سهام و اوراق قرضی می باشد. ابزارهای مالی برای مدیران امکان سودآوری حتی در شرایط رکود بازار سهام را به همراه دارد، این افراد معمولا از اهرم‌ها استفاده می‌کنند. صندوق‌های پوشش ریسک برای افزایش سود، اغلب از معاملات مارجین و وجوه استقراضی استفاده می کنند.

3- ساختار کارمزدی ۲ درصدی

اغلب صندوق ‌های پوشش ریسک، به صورت همزمان کارمزد نحوه‌ی عملکرد و ضریب هزینه را دریافت می‌کنند. این ساختار کارمزد تحت عنوان "دو و بیست" ( ۲% کارمزد مدیریت دارایی و ۲۰% سود حاصله) بیان می شود. به‌ دلیل دریافت ۲% کارمزد مدیریت دارایی، معمولا به این شرکت ها نقدهایی وارد می شود، زیرا آنها این 2 درصد را بدون توجه به کسب سود و ضرر دریافت می‌کنند. برای مثال در صورتی که صندوقی ۱ میلیارد جذب سرمایه داشته باشد، سالانه بیست میلیون دلار را بدون انجام هیچ کاری به عنوان کارمزد به دست می آورد.

4- عدم وجود نظارت گسترده بر روی آن‌ها

نهادهای ناظرِ بازار سرمایه در کشورهای دیگر، نظارت زیادی بر روی فعالیت ‌های صندوق سرمایه دارند. در مقابل، صندوق‌های پوشش ریسک شامل هیچ ‌کدام از مقررات نظارت بر نهادهای سرمایه‌گذاری نمی‌شوند و اجازه هیچ نوع بازرسی توسط دولت و یا هر سازمان دیگری را نمی دهند. بنابراین فعالیت خود را در خفای کامل انجام می دهند. البته به معنای این نیست که نهادهای نظارتی، فعالیت های کلاهبرداری را آزاد گذاشته اند. صندوق‌های پوشش ریسک توانایی بالایی در جذب اعتبار دارند و ضریب آن‌ها در جذب اعتبار از مؤسسات مالی و بانک‌ها بالاتر است.

راهبردهای سرمایه‌ گذاری در صندوق های پوشش ریسک

- فروش استقراضی: در فروش استقراضی، فروش بخشی از سهامی صورت می گیرد که صندوق مالک آن نیست. در روش فروش استقراضی، صندوق پس از حدس قیمت های آتی، اقدام به استقراض سهام افراد می کند و از طریق معامله ‌ای در بازار، شروع به استفاده از نوسان قیمت‌ها می‌کند.

- استفاده از آربیتراژ: صندوق های پوشش ریسک جهت بهره ‌بردن از اختلاف قیمت در انواع بازارها از آربیتراژ استفاده می کنند.

- بهره بردن از ابزارهای مالی مشتقه از جمله اختیار معامله و قراردادهای آتی

- سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار با ارزش کم‌تر از حد معمول یا فاقد مطلوبیت

- استفاده از مزایای شکاف میان قیمت واقعی سهام و قیمت کنونی بازار

- سرمایه‌ گذاری در بازارهای جدید

معایب و خطرات صندوق های پوشش ریسک

سرمایه‌گذاری در صندوق‌ های پوشش ریسک به دلیل سرمایه‌ گذاری در امور مختلف و همچنین نبود مقررات محدودکننده، همراه با سود زیادتری می باشد. البته که این گسترده بودن، خطرات زیادی را می تواند به دنبال داشته باشد. برخی از شکست های‌ اقتصادی معروف، مرتبط به صندوق‌ های پوشش ریسک می باشد. البته انعطاف زیاد صندوق‌ های پوشش ریسک برای مدیران مالی تاکنون توانسته سودهای بلندمدت بسیاری را به همراه داشته باشد.

پوشش ریسک به عنوان تلاشی جهت کاهش ریسک می باشد اما در حال حاضر اکثر صندوق‌های پوششی، به دنبال به حداکثر رساندن سود به ‌دست ‌آمده از سرمایه ‌گذاری و صندوق‌های پوششی می باشند. بنابراین، کاربرد این شرکت ‌ها محدود به پوشش ریسک نمی باشد. مدیران صندوق‌ های پوششی، اقدام به انجام سرمایه‌ گذاری ‌های پرخطری می کنند که ریسک بالاتری را نسبت به دیگر سرمایه‌گذاری‌ها دارد. در واقع همین ریسک بالاست که سرمایه‌گذاران بسیاری را به سمت این شرکت ها با این تفکر که «ریسک بیش‌تر باعث سود بیش‌تر می‌شود» جذب می‌کند.

برخی خطرات صندوق ریسک

1- اثر اهرم: علاوه بر پولی که در صندوق‌های پوشش ریسک توسط سرمایه‌گذاران سرمایه‌گذاری می شوند، این صندوق‌ها از بانک‌ها و نهادهای مالی دیگر نیز پول‌ قرض می‌کنند. برای مثال، صندوق‌های پوشش ریسک، مطابق با مقررات آمریکا می‌توانند در ازای هر 1 دلاری که تحت ‌عنوان سرمایه جذب می نمایند، از بانک ‌ها و سایر نهادهای مالی حدود 9 دلار قرض کنند. البته یک زیان ۱۰ درصدی منجر به از دست‌ رفتن کل سرمایه در صندوق شود. استفاده از اهرم و پول استقراضی ممکن است یک خسارت جزئی را تبدیل به یک ضرر خیلی بزرگ کند.

۲- استقبال از دارایی ریسک ‌پذیر: صندوق های پوشش ریسک به‌ صورت ذاتی به دنبال سرمایه‌گذاری با بازده حداکثری و البته پر ریسک ‌تر هستند.

۳- غیر شفاف بودن: متنوع ‌سازی پورتفولیو (سبد دارایی)، استراتژی معاملات و سایر تصمیم‌های صندوق برای سرمایه‌گذاران به صورت شفاف بیان نمی‌شود.

۴- کمبود نظارت: به دلیل کمبود نظارت مالی بر فعالیت‌های صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund)، اغلب آن‌ها ریسک ساختاری پنهانی دارند.

صندوق پوشش ریسک در ارز دیجیتال

در سال‌های گذشته به دنیا افزایش روند صعودی بیت‌ کوین و سایر ارزهای دیجیتال، این بازار در نگاه سرمایه‌گذاران به عنوان یک بازار قانونی و موجه جلوه کرد و تعداد زیادی از سرمایه گذاران را به‌ خود جلب کرد. البته سرمایه ‌گذاری در بازار کریپتو نیز بدون ریسک نمی باشد، زیرا تحت پشتیبانی دولت ها قرار ندارند و از زمان عرضه این مفهوم و ورود آنها به جهان فقط یک دهه می گذرد. با وجود ریسک بالای سرمایه‌گذاری در ارز دیجیتال، بسیاری از سرمایه گذاران توانسته اند با انتخاب استراتژی‌ های درست خرید و فروش رمز ارزها، سود خوبی را از سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال کسب کنند.

صندوق‌ های بزرگ، از عملکرد بیت‌کوین که حجم سرمایه‌ی کمی نسبت به طلا و ارزهای فیات دارد، آگاهی کاملی دارند. همچنین در جریان علاقه و تقاضای افراد به سرمایه‌گذاری در این بازار می باشند. این ‌گونه از صندوق ‌ها با دو دیدگاه متفاوت به جامعه‌ی ارز دیجیتال نگاه می کنند؛ یکی دیدگاه "نگران" است، از این رو که ارزهای دیجیتال برای صندوق‌ها می توانند به عنوان یک رقیب محسوب شوند و دیدگاه دیگر که دیدگاه "قدردانی" می باشد که می تواند موقعیتی مناسب برای کسب سود زیاد برای این صندوق‌ها فراهم کند. در ارزهای دیجیتال، صندوق ‌های پوششی مشابه عملکرد یک صندوق پوشش ریسک معمولی عمل می کنند که کنترل یک پورتفوی شامل ارز دیجیتال را بر عهده دارند. دو نوع صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال وجود دارند که عبارتند از:

۱- صندوق‌ هایی که ارز دیجیتال را به صورت انحصاری کنترل می‌کنند.

۲- صندوق‌ هایی که سبد دارایی‌ آنها هم شامل ارزهای دیجیتال و هم شامل دارایی های دیگر می باشد.

صندوق های پوشش ریسک ارز دیجیتال، در هر دو حالت بالا، همواره برای زیاد کردن سود به‌ دنبال یک فرصت مناسب هستند، بنابراین، آن‌ها اقدام به سرمایه گذاری در ICO یا ارزهای دیجیتال می‌کنند و خرید و فروش را در وقت مناسب انجام می‌دهند.

این فرصت‌ های سرمایه‌ گذاری همان‌ طور که قبل ‌تر نیز بیان شد، توسط سرمایه‌ گذاران با تجربه و متخصص، کنترل، تعادل بخشی و تجزیه می‌شوند. به این ترتیب یک فرصت برد-برد برای متخصصان و سرمایه گذاران توسط صندوق پوشش ایجاد می شود. برای نخستین ‌بار در سال 2017، ایده‌ی میلیونر شدن در مدت زمانی کوتاه رخ داد و این وضعیت به‌دلیل انفجار قیمت ارزهای دیجیتال در این سال بود که توجیه رشد تعداد زیادی از صندوق‌های Hedge Fund ارز دیجیتال را به دنبال داشت. پانترا کپیتال، بلک مون، کوین کپیتال و بیت اسپرد جز معروف‌ ترین شرکت‌ های سرمایه ‌گذاری و صندوق Hedge Fund ارز دیجیتال می باشند. ارزهای دیجیتال نوسانی و پر ریسک هستند و ریسک سرمایه گذاران با سرمایه‌گذاری در این صندوق پوششی، دوبرابر می شود زیرا صندوق‌های پوشش ریسک بسیار بالایی دارند و حتی شبیه به قمار است.

سخن پایانی

سرمایه گذارانی که قصد دارند در صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال سرمایه‌گذاری کنند، ابتدا باید در ارتباط با اعتبار صندوق و مدیران آنها تحقیقات لازم را انجام دهند. همچنین باید بدانند که آینده‌ی مالی آنها بستگی به توانایی و علم این مدیران در بازار مالی دارد.

هج کردن در بازارهای مالی

هجینگ یا هج کردن Hedge مفهوم وسیعی است که در معنای کلی به پوشش ریسک اشاره دارد. هج کردن (hedging) به معنی خرید یک دارایی برای کاهش خطر ضرر از دارایی‌های دیگر می‌باشد. هجینگ در امور مالی یک استراتژی مدیریت ریسک است که با کاهش و از بین بردن ریسک عدم قطعیت‌ها سروکار دارد. این استراتژی کمک می‌کند تا ضررهایی که ممکن است به دلیل نوسانات ناشناخته قیمت سرمایه گذاری ایجاد شود، پوشش داده شود.

هجینگ تا حدی شبیه به گرفتن بیمه نامه است. یک معامله ریسک به ریوارد یا همان سود به ضرر ذاتی در هج کردن وجود دارد. همانطور که ریسک را به طور بالقوه کاهش می دهد، در عین حال سود های احتمالی را نیز از بین می برد. یعنی به زبان ساده می توان گفت که هجینگ رایگان نیست.

رایج ترین راه هجینگ در دنیای سرمایه گذاری از طریق مشتقات است. مشتقات اوراق بهاداری هستند که با مکاتبات یک یا چند دارایی اساسی حرکت می کنند. اوراق مشتقه شامل گزینه ها، مبادله ها و قرارداد های آتی هستند. دارایی های اساسی می توانند سهام ، اشکالات پوشش ریسک یا هج اوراق قرضه، کالاها، ارزه ، شاخص ها یا نرخ بهره باشند. از آنجا که رابطه بین این دو کم و بیش به طور واضح مشخص است ، مشتقات می توانند در برابر دارایی های اساسی آن ها ، هجینگ های موثری باشند. استفاده از اوراق مشتقه برای تنظیم استراتژی معاملاتی امکان پذیر است که در آن ضرر یک سرمایه گذاری کاهش یابد یا با سود یک اوراق مشتقه قابل مقایسه جبران شود.

اثربخشی یک هجینگ اوراق مشتقه با توجه به دلتا بیان می شود ، که گاهی اوقات “hedge ratio” نامیده می شود. دلتا مبلغی است که قیمت اوراق مشتقه به ازای هر حرکت ۱ دلار در قیمت دارایی اساسی حرکت می کند.

خوشبختانه انواع گزينه ها و قرارداد هاي آتی به سرمايه گذاران اجازه مي دهد تا در مقابل هر سرمايه گذاري از جمله سرمايه گذاري سهام ، نرخ بهره ، ارز ، کامودیتی ها و غيره هجینگ کنند.

این سازوکار یک روش استاندارد است که سرمایه گذاران در بورس اوراق بهادار از آن استفاده می‌کنند تا از سرمایه‌های خود در برابر ضرر و زیان محافظت کنند. این استراتژی در زمینه‌های زیر نیز انجام می‌شود:

کالاها: شامل محصولات کشاورزی، محصولات انرژی، فلزات و غیره است. خطر مرتبط با این موارد به عنوان ریسک کالا شناخته می‌شود.

اوراق بهادار: شامل سرمایه‌گذاری در سهام، شاخص و غیره است. خطرات مرتبط با این موارد به عنوان ریسک حقوق صاحبان سهام یا ریسک اوراق بهادار شناخته می‌شوند.

هجینگ به طور کلی به سه نوع تقسیم می‌شود که به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا با معامله بر روی کالاها، ارزها یا اوراق بهادار مختلف سود کسب کنند. این سه دسته عبارتند از:

قرارداد فوروارد: این قرارداد توافق نامه‌ای غیر استاندارد برای خرید یا فروش دارایی‌های اساسی با قیمت تعیین شده در تاریخ توافق شده توسط دو طرف مستقل درگیر است. قرارداد فوروارد شامل قراردادهای مختلفی مانند قراردادهای مبادله‌ای برای ارزها، کالاها و غیره است.

قرارداد فیوچرز: یک قرارداد استاندارد برای خرید یا فروش دارایی‌های اساسی با قیمت تعیین شده در تاریخ خاص و مقدار استاندارد توافق شده توسط دو طرف مستقل درگیر است. قرارداد آتی شامل قراردادهای مختلف مانند کالاها، قراردادهای آینده ارزها و غیره است.

بازارهای پول: یکی از اجزای اصلی بازارهای مالی است که در آن وام‌های کوتاه مدت، استقراض، خرید و فروش با سررسید یک سال یا کمتر انجام می‌شود. این موضوع شامل اشکال مختلفی از فعالیت‌های مالی ارزها، عملیات بازار پول برای بهره، فراخوان سهام است که در آن‌ها وام‌های کوتاه مدت، استقراض، فروش و وام با سررسید یک سال یا بیشتر اتفاق می‌افتد.

راهنمای پوشش ریسک برای تازه‌کارها: آنچه باید در مورد پوشش ریسک بدانید

راهنمای پوشش ریسک برای تازه‌کارها: آنچه باید در مورد پوشش ریسک بدانید

پوشش ریسک در ساده‌ترین تعریف، عمل محافظت از خودتان در مقابل رخدادهای پیش‌بینی‌نشده‌ای است که هرلحظه ممکن است به وقوع بپیوندد. بیمه نوعی پوشش ریسک است، مثل خرید یک بیمه‌نامه شخص ثالث یا بدنه برای ماشینتان تا خود را در برابر حوادث و تصادفات محافظت کنید. در موضوع سرمایه گذاری، پوشش ریسک یکی از راه‌هایی است که شما می‌توانید پرتفوی خود را متنوع سازی کنید. با پوشش ریسک می‌توانید مطمئن باشید در صورت افت شدید در بازار بورس، باز هم از پوشش لازم برخوردار هستید. در ادامه راهنمای پوشش ریسک را تا حدی برای شما بازگو می کنیم.

چه زمانی و چگونه پوشش ایجاد کنیم

مردم اگر درباره پرتفوی خود نگران باشند پوشش ایجاد می‌کنند تا از آن محافظت نمایند. اگر شما نسبت به سقوط قیمت گاز نگرانید، پوشش شما تضمین خواهد کرد که اگر قیمت سقوط هم بکند، تأثیر آن بر پرتفوی شما کم خواهد بود. درصورتی‌که قیمت گاز افزایش یابد و شما پوششی در برابر افزایش قیمت ها داشته باشید، سودتان کاهش خواهد یافت. استفاده از پوشش ریسک مثل گذاشتن فیلتر روی عکس‌هایی است که می‌گیرید، پوشش نقص‌هایتان را کوچک‌تر خواهد کرد اما ممکن است زیبایی طبیعی عکس اصلی را نیز کمی از بین ببرد. هنوز، بیشتر مردم ترجیح می‌دهند یک تصویر هرچند تار داشته باشند تا اینکه هیچ‌چیزی نداشته باشند.

«ایجاد پوشش برای ریسک سرمایه گذاریتان می‌تواند ابزار قدرتمندی باشد، اما ابزاری است که اغلب توسط سرمایه گذاران نادیده گرفته می‌شود.» این را جوزف هوگ از Peer Finance 101 می‌گوید و ادامه می‌دهد: «این باور غلطی است که پوشش ریسک، یک پروسه فنی برای سرمایه داران کله‌گنده است، هرکسی باید به دنبال کاهش ریسک خود از طریق به کار گرفتن چند استراتژی باشد.»

روش‌های مختلفی برای پوشش ریسک وجود دارند. متنوع سازی پرتفوی شما از میان انواع مختلف دارایی ها در صنایع مختلف تضمین می‌کند که از بالا و پایین‌های بازار در امان هستید. متنوع سازی یکی از ساده‌ترین راه‌های پوشش پرتفوی بوده و راهی است که مشاور مالی‌تان هم می‌تواند کمکتان کند. ما در مقاله «آیا می دانید متنوع سازی در سرمایه گذاری به چه معناست؟» به‌طور مفصل در مورد متنوع سازی صحبت کرده‌ایم.

راه دیگر پوشش ریسک خرید اوراق اختیار خرید سهام است که تضمین می‌کند شما می‌توانید سهام موردنظر خود را با قیمتی که می‌خواهید، بخرید و یا به شما اجازه خرید سهام با قیمت ایدئال را می‌دهد.

«اوراق اختیار معاملات سهام، قراردادهایی هستند که مشخص می‌کند دارنده تا تاریخ مشخصی در آینده می‌تواند تعداد مشخصی سهام را به قیمت معین بخرد یا بفروشد.» هوگ این‌چنین ادامه می‌دهد: «اختیارات خرید به شما اجازه می‌دهد تا بر روی قیمتی از سهم قفل شوید درحالی‌که اختیار فروش به شما اجازه می‌دهد تا سهم را با قیمتی مشخص به فروش برسانید.»

با توجه به پایین بودن میزان نقدشوندگی سهام، حجم پایین معاملات و عمق کم بازار بورس تهران، هنوز شرایط لازم برای عرضه اوراق اختیار معاملات برای سرمایه گذاران فراهم نشده است.

چه زمانی از پوشش ریسک استفاده نکنیم

اگرچه حفاظت از دارایی های شما یک گام کاربردی و حیاتی است، اما پوشش ایجاد کردن همیشه نیاز نیست.

«نیاز نیست سرمایه گذاران الزاماً ریسک خود را پوشش دهند» سخنان هوگ این‌گونه ادامه می‌یابد: «به این مورد به شکل ابزار دیگری در جعبه‌ابزارتان نگاه کنید. شما لازم نیست که دو جور چکش داشته باشد، اما دو نوع متفاوت چکش، مثلاً سنتی و چکش تیغه‌ای کمک دقیق‌تری به شما خواهد کرد. پوشش ایجاد کردن اشکالات پوشش ریسک یا هج نباید برای زمان‌بندی بازار بلکه برای کاهش ریسک برای هدف مشخصی مورداستفاده قرار بگیرد. اگر شما به پول یا سود مشخصی در یک بازه زمانی خاص نیاز دارد، آن‌وقت پوشش ریسک می‌تواند در کاهش ریسک سقوط سرمایه گذاریتان به زیر مقداری که شما نیاز دارد، کمک کند.»

نتیجه‌گیری

گرچه سرمایه گذاران تلاش دارند تا تصمیمات هوشمندانه‌ای درباره عملکرد بازار بگیرند، اما درنهایت همه‌چیز هنوز حدس و گمان است و نمی‌توان روند بازار بورس را به‌طور کامل پیش‌بینی کرد. پوشش ریسک، بیمه‌ای است در برابر این حدس و گمان‌ها. بااینکه پوشش ریسک برای بسیاری از سرمایه گذاران تازه‌کار به‌صورت یک معما باقی می‌ماند، پیاده‌سازی این کار چندان هم سخت نیست و برای کسی که می‌خواهد در سرمایه گذاری جدی‌تر شود انجام این کار نیاز به فکر کردن ندارد.

با یک مشاور مالی درباره بهترین راه‌های درگیر شدن در کار صحبت کنید. شاید وقتی بفهمید که با این کار چقدر احساس امنیت بیشتری خواهید کرد، شگفت‌زده اشکالات پوشش ریسک یا هج شوید.

اگر سؤال یا نظری درباره راهنمای پوشش ریسک دارید لطفاً در بخش نظرات مطرح کنید. همین‌طور با اشتراک‌گذاری این مقاله در شبکه‌های اجتماعی شما هم در توسعه دانش مالی و سرمایه گذاری شریک شوید.

2 در مورد “راهنمای پوشش ریسک برای تازه‌کارها: آنچه باید در مورد پوشش ریسک بدانید”

سلام مسعود عزیز
ممنونیم که آموزشهای مدیرمالی رو دنبال میکنید و خوشحالیم که با پیشنهادهای خودتون به ما کمک میکنید تا ایرادات مدیرمالی رو برطرف کنیم و بهتر از قبل بشیم.
انتقاد شما به جاست. اما این رو دز نظر بگیرید که ما در هر مقاله آموزشی به بخشی از یک موضوع می پردازیم. مثلاً در این آموزش، مفاهیم ابتدایی رو مطرح کردیم.
پیشنهاد می کنیم حتماً مقالات مرتبطی رو که مابین آموزشها، به شما توصیه کردیم مطالعه کنید تا دیدی جامع تر نسبت به موضوع و راهکارهای عملی پیدا کنید.
همینطور از طریق جعبه جستجو (بالای صفحه، سمت چپ) واژگان مرتبط با اشکالات پوشش ریسک یا هج هر مقاله رو جستجو کنید و سایر مقالاتی رو که به موضوع مورد نظر شما پرداخته اند، مطالعه کنید
مثلاً اگر واژه “پوشش ریسک” رو جستجو کنید دو مقاله آموزشی خیلی خوب و کاربردی، پیدا می کنید. در زیر لینک این دو مقاله رو براتون میذاریم:
مقاله آموزشی اول: تخصیص داراییها: تکنیک اصلی برای تشکیل سبد سهام
مقاله آموزشی دوم: تنوع بخشی پرتفوی: دستورالعملی کاربردی برای تنوع بخشی

یکی از اصول بنیادی مدیرمالی ارائه آموزشهای اصولی و کاربردی اشکالات پوشش ریسک یا هج متناسب با فرهنگ، اقتصاد و بازار بورس ایران هستش. به همین دلیل از شما درخواست داریم هر انتقاد و پیشنهادی که دارید با آسودگی خاطر به ما اطلاع بدید تا اصلاحات و اقدامات لازم رو انجام بدیم.
با سپاس مجدد از شما
برقرار باشید

ممنون از سایت بسیار عالی و پر بار مدیر مالی , ولی بهتر بود در این مطلب راه های عملی و نه صرفا تئوریک و همچنین متناسب با بازار بورس ایران را ارایه می دادید …