توکن‌ها شبکه‌ی نئو

NEO چیست؟

نئو (NEO) پلتفرم بر بستر بلاک چین و یک ارز دیجیتال است که توسعه دارایی های دیجیتال و بهره گیری از قراردادهای هوشمند را امکان پذیر می کند. این پروژه در کشور چین و برای بار اول در سال 2014 با عنوان AntShares ارائه شد. نئو مکانیسم توافق (Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT مورد استفاده قرار می دهد و قادر است تا 10،000 تراکنش در ثانیه را مورد پشتیبانی قرار دهد . توکن های NEO را می توان برای تولید توکن های GAS سرمایه گذاری نمود که به عنوان سوخت این پلتفرم به حساب می آید ؛ یعنی برای پرداخت کارمزد محاسبات یا توسعه قراردادهای هوشمند در شبکه NEO استفاده می گردد . این پروژه به وسیله ی Da Hongfei تأسیس شد . در کل 100 میلیون NEO ارائه شد که نشانگر مالکیت زنجیره ای می باشد . مطابق بیانیه انتشار نئو ، این میزان عرضه ثابت است و افزایش پیدا می کند . کوچکترین واحد این ارز دیجیتال 1 NEO است که نمی توان آنرا تقسیم کرد.

NEO Gas (نئو گاز) چیست و به چه صورت عمل می کند؟

NEO Gas سکه دیگری با نماد اختصاری GAS می باشد که بر روی پلتفرم نئو اجرا می گردد . مطابق گفته های مذکور NEO قابل تقسیم نیست ، بنابراین استفاده از آن برای پرداخت کارمزدها سخت است . اما GAS قابل تقسیم است و به عنوان روش پرداخت برای استفاده از قراردادهای هوشمند و معاملات مورد استفاده قرار می گیرد . کارمزدهای Gas به نمایندگان اعطا می گردد ؛ آنها کاربرانی هستند که معاملات را در Blockchain معتبر می کنند .

توکن های Gas با نرخ 8 GAS به ازای ساخت هر بلوک در Blockchain تولید می گردند . نرخ تولید به جای هر 2 میلیون بلوک تولید شده ، یک توکن کاهش پیدا می کند . تقریباً در سال 2039، گردش گاز Gas به 100 میلیون می رسد و تولید آن متوقف خواهد شد .

این ارز در رتبه ی 52 اُم بین ارزهای دیجیتالی قرار دارد .

پروتکل (Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT چیست ؟

پروتکل توافق جمعی استفاده شده در شبکه نئو ، بر مبنای تحمل خطای بیزانس کار می کند ؛ یک مسأله فرضی که در آن 9 ژنرال سعی می کنند با پیروی از رأی اکثریت ، تصمیم بگیرند که چگونه حمله به یک شهر را عملی کنند . این مسأله از سوی اثبات کار و اثبات سهام در علوم رایانه ای مدل سازی و حل گشته است . این سیستم از نمایندگان برجسته ی جامعه بهره می گیرند . این نمایندگان با یکدیگر همکاری می کنند تا به توافق بالغ بر 66٪ در مورد وضعیت دفترکل توزیع شده دست پیدا کنند .

خصوصیات شبکه نئو (NEO)

علاوه بر پتانسیل های پروتکل مرکزی ، تیم توسعه دهنده Neo در حال اجرای تعدادی پروژه جانبی می باشد که مزایای گوناگونی را به اکوسیستم Neo می دهد :

• NeoX
  NeoX این امکان را می دهد تا معاملات فراتر از Blockchain اجرا گردند . پروتکل های مشابه حاوی قراردادهای هوشمندی می باشند که جهت تأمین منابع مالی در یک Blockchain و دسترسی به وجوه در یک زنجیره جایگزین ، به وجود می آیند .
• NeoFS
  NeoFS این امکان را می دهد فایل های بزرگ تقسیم شده و در سراسر شبکه توزیع شوند . کاربران قادرند میزان مطمئن بودن فایلها را تعیین کنند . فایل هایی با توانایی اطمینان کم می توانند با حداقل هزینه ذخیره و بازیابی شوند . با پرداخت کارمزد بالاتر ، داده ها را می توان در گره های قابل اطمینان ذخیره نمود .
• NeoQS
  کامپیوترهای کوانتومی امنیت تکنیک های خاص رمزنگاری را تهدید می کنند . Neo از مکانیزم رمزنگاری مبتنی بر شبکه استفاده می کند که آن را (NeoQS (Safe Quantum Safe می نامد و از لحظ نظری به حملات رایانه های کوانتومی مقاوم است . به احتمال قوی ، محاسبات کوانتومی در آینده نزدیک سیستم های رمزنگاری را تحت تأثیر قرار می دهد.

نئو (NEO) در مقایسه با اتریوم (Ethereum)

در مفهوم ، Neo یک اکوسیستم قراردادهای هوشمند (شبیه به اتریوم)می باشد . این قابلیت این امکان می دهد تا کاربران به صورت اتوماتیک به ذخیره سازی و تبادل دارایی های دیجیتال بپردازند . برای رقابت جهت اجرای قراردادهای هوشمندانه تر ، نئو از یک تکنولوژی در حال توسعه استفاده می کند که با همکاری مقامات چینی به منور ایجاد “اقتصاد هوشمند” پدید آمده است .

اتریوم هم اکنون در زبان Solidity کدنویسی شده که یک زبان مورد پسند کاربر نیست . Neo این امکان را می دهد تا قراردادهای هوشمند در زبان های محبوب نظیر #C و جاوا کدنویسی شوند . مزیت داشتن زبان های برنامه نویسی کاربر دوستانه این است که به کاربران امکان برقراری ارتباط با Blockchain نئو را می دهد .

اتریوم هم اکنون الگوریتم Proof of Work (اثبات کار) راا مورد استفاده قرار می دهد . اثبات کار یک روش برای محافظت از بلوک های عمومی می باشد که در آن با کمک استخراج کنندگان ، معاملات را مورد تایید قرار می دهند و برای کارشان به آنها پاداش می دهند . هدف اتریوم این است که با تغییر الگوریتم خود به اثبات سهام (PoS) ، مسائل مرتبط با مقیاس پذیری را برطرف کند . اثبات سهام مسائل مربوط به مقیاس پذیری را با کاهش مصرف انرژی ، آسیب پذیری و تمرکز حل می کند . اما NEO از الگوریتم تحمل خطای بیزانس از طریق نمایندگان استفاده می کند که مشکلی برای مقیاس پذیری ندارد .

ارزش نئو (NEO)

NEO با رشد ارزش 12 درصدی بعد از جریان بزرگ فروش ارزهای دیجیتال رو به رو شد . این نوسانات قوی موجب گردید NEO به رقابت با لایت کوین بپردازد و عنوان ششمین ارز دیجیتالی را از نظر حجم معاملات بازار به دست آورد . سکه GAS نیز از نوسانات قابل توجهی برخوردار بوده است . هر دو سکه اخیراً مورد توجه قرار گرفته اند و توسعه دهندگان در کنفرانس ها در مورد آنها مقالاتی منتشر می کنند . هر دو آلت کوین دارای یک تیم بازاریابی قوی هستند و احتمال افزایش قیمت آنها در آینده ای نزدیک وجود دارد.

سوالات متداول نئو

برای دریافت نظرات کارشناسان در مورد پیش‌بینی نئو (NEO) می‌توانید به کانال تلگرام الگوریتم تحلیل (@algotahlil) مراجعه فرمایید. توجه داشته باشید خرید و فروش ارزهای دیجیتال همواره با ریسک همراه است؛ کانال‌های تحلیلی نیز صرفا نظر متخصصین این حوزه می‌باشد.

جواب سوال بله است. البته اگر شما به داشتن نئو (NEO) NEO علاقه‌مند هستید، همین حالا می‌توانید از صرافی آنلاین ارز دیجیتال تبدیل نئو خریداری نمایید. اما اگر به دنبال استخراج نئو هستید، به خاطر داشته باشید که قبل از انجام این کار، مدتی تحقیق کنید که آیا مفروضات شما واقعاً برای شما سودآور است. قیمت نئو می‌تواند نوسان داشته باشد و همچنین تعداد ماینرها در شانس شما برای سود دهی بسیار زیاد است. با قیمت کنونی نئو، در نظر بگیرید که راه‌اندازی دستگاه استخراج چقدر ارزش دارد. شما با استفاده از ماشین حساب سودآوری می‌توانید با تنظیم نرخ برق و میزان مصرف دستگاهتان چه مقدار ارزدیجتال استخراج خواهید کرد و آیا استخراج نئو سودآور است یا نه.

کارمزد معاملات در صرافی تبدیل با توجه به حجم معاملات محاسبه می‌شود. کارمزد معاملات با تتر 0.2 درصد و معاملات با ارزهای دیگر از 0.4 تا 0.15 درصد می‌باشد. جهت اطلاع دقیق‌تر از کارمزد معاملات می‌توانید به کارمزدهای معاملاتی تبدیل مراجعه کنید.

شما می‌توانید بر روی صرافی آنلاین تبدیل در قسمت خرید و فروش (بازار) قیمت نئو (NEO) NEO را به تتر (دلار) مشاهده نمایید. همچنین به کمک نمودار قیمت پیشرفته تبدیل، شما می‌توانید قیمت لحظه‌ای نئو را مشاهده کرده و به کمک ابزارهای تحلیل تکنیکال، قیمت نئو را تحلیل کنید.

همین حالا شروع کنید!

دکمه مقابل را بزنید و همین امروز معامله در تبدیل را آغاز کنید.

پلتفرم معاملاتی تبدیل مکانی امن و مطمئن برای خرید و فروش آنلاین ارز‌های دیجیتال می‌باشد. تبدیل یک صرافی آنلاین برای خرید و فروش بیت کوین و تبادل سایر ارزهای دیجیتال به صورت تخصصی می‌باشد.

نئو NEO چیست؟ تاریخچه بلاکچین نئو

نئو پلتفرمی مبتنی بر بلاکچین است که توسط بنیادی غیرانتفاعی توسعه یافته است. این پلتفرم توسط شرکت OnChain که در شانگهای چین است، توسعه داده شد. تحقیقات اصلی بر روی نئو از سال ۲۰۱۴ شروع شد.

در این پروژه برای دیجیتالی سازی دارایی‌ها از فناوری بلاک چین و هویت دیجیتال استفاده شده است و قراردادهای هوشمند برای مدیریت خودکار دارایی‌ها مورد استفاده قرار گرفته است.

هدف اصلی نئو ایجاد یک شبکه توزیع شده با بهره گیری از امکانات اقتصاد هوشمند می‌باشد.

نام این پلتفرم قبلا انت شیرز (AntShares) بوده که با نام اتریوم چینی نیز معروف است. این نامگذاری به این دلیل است که پلتفرم NEO شباهت های زیادی به پلتفرم اتریوم دارد.

پروژه Neo در دو عرضه اولیه توانست به جذب سرمایه برسد. اولین عرضه اولیه آن در اکتبر ۲۰۱۵ به مدت ۱۰ روز ادامه داشت که در آن جمع سپاری ۱۷.۵ میلیون توکن نئو به ارزش ۵۵۰،۰۰۰ دلار فروخته شد. اما در جمع سپاری دوم توانست ۲۲.۵ میلیون توکن به ارزش ۴.۵ میلیون دلار را به فروش برساند.

به کار گیری اقتصاد هوشمند در بلاکچین نئو

همانطور که در قسمت قبل گفته شد هدف نئو ایجاد یک شبکه توزیع شده با امکانات اقتصاد هوشمند است. این پلتفرم قصد دارد یک اقتصاد هوشمند را در سراسر جهان راه اندازی کند که بتواند تمام مسائل اقتصادی روزمره را پوشش دهد. سه جزء اصلی این اقتصاد هوشمند عبارتند از:

• دارایی‌های دیجیتال

• هویت دیجیتال

• قرارداد هوشمند

دارایی دیجیتال: دارایی دیجیتال درواقع دارایی است که به صورت باینری یعنی 0,1 باشد.

در بلاک چین می‌توان دارایی‌های دیجیتال غیرمتمرکز را به صورت امن و بدون دخالت هیچ نهادی ایجاد کرد.

در پلتفرم NEO دو نوع دارایی دیجیتال وجود دارد:

• دارایی‌های فراگیر یا جهانی : دارایی‌های جهانی توسط یک سیستم کل به رسمیت می‌رسند و می‌توانند به وسیله تمام قراردادهای هوشمند و مشتریان شناسایی شوند.
• دارایی های قراردادی : این نوع قرارداد ها فقط در قراردادهای خاص خود به رسمیت می‌رسند و نمی‌توان از آن در سایر قراردادها استفاده کرد.

هویت دیجیتالی: هویت دیجیتالی، اطلاعات مربوط به یک شخص حقوقی یا حقیقی است بر روی کامپیوترهای یک نهاد ذخیره می‌شوند.

تأیید هویت در NEO از طریق روش های زیر امکان پذیر است:

• استفاده از ویژگی‌های شناسایی چهره
• اثر انگشت
• صدا
• پیامک
• روش‌های چند مرحله‌ای

قرارداد هوشمند: در قراردادهای هوشمند معاملات و فرایندها کاملاً تضمینی و بدون دخالت شخص سوم انجام می‌شود. در قراردادهای هوشمند تأیید یا اجرای مفاد یک قرارداد خاص، فعال شده و همچنین فعالیت و ثبت‌های قرارداد هوشمند قابل پیگیری و غیر قابل برگشت هستند. مجموعه‌ای از قراردادهای هوشمند یک برنامه غیرمتمرکز یا Dapp را می‌سازند.

در حقیقت هدف از ایجاد قراردادهای هوشمند ایجاد یک آینده بدون دخالت اشخاص ثالث است.

رمز ارز نئو

نئو بر اساس یک الگوریتم پیشرفته از اثبات سهام فعالیت می‌کند و تمامی توکن‌هایش از قبل تولید شده و به طور خودکار بین اعضای جامعه نئو توزیع شده است.

شبکه نئو توکن های زیر را دارد:

• توکن نئو – سابقاً با عنوان آنت شیرز شناخته می‌شد (ANS)
• توکن GAS – سابقاً با عنوان آنت کوین شناخته می‌شد (ANC)

توکن‌های نئو

به طور کلی فقط ۱۰۰ میلیون واحد توکن NEO ساخته شده که ۵۰ میلیون آن در عرضه های اولیه به فروش رسید و ۵۰ میلیون دیگر نیز به مرور زمان در شبکه توزیع خواهد شد.

حداقل میزانی که میتوان توکن NEO را در کیف پول ذخیره کرد ۱ واحد می‌باشد.

توکن‌های GAS

کاربرانی که در کیف پولشان ارز NEO دارند به نسبت دارایی‌هایشان، به عنوان سود توکن GAS دریافت میکنند. به ازای هر نئو که در کیف پول ذخیره شود، روزانه ۰.۰۰۰۳ GAS به کاربر تعلق می‌گیرد.

از GAS برای پرداخت هزینه‌های ایجاد قراردادهای هوشمند در شبکه NEO ، استفاده می‌شود.

سرعت و کارمزد تراکنش در بلاکچین NEO

در حال حاضر در شبکه نئو، در هر ثانیه ۱۰۰۰ تراکنش انجام می‌شود. در قسمت قبل گفته شد که بابت ذخیره هر واحد NEO در کیف پول مقداری توکن GAS نیز به همراه آن ذخیره میشود، کارمزد ارسال تراکنش به طور خودکار از همین GAS های تعلق گرفته به NEO ها کم می‌شود.

ویژگی های بلاکچین NEO در آینده

NeoX

با استفاده از پروتکل NeoX ارسال تراکنش به بلاک چین‌های دیگر امکان پذیر خواهد بود.

NeoFS

NeoFS یک سیستم برای ذخیره فایل‌ها به صورت غیرمتمرکز است. با استفاده از این پروتکل می‌توان فایل های حجیم را به بخش‌های کوچکتری تقسیم کرد و آن را در سراسر شبکه توزیع کرد.

NeoQS

با این پروتکل میتوان از حملات کامپیوترهای کوانتومی که مخل امنیت شبکه خواهند شد، محافظت کرد.

کیف پول های NEO

در این قسمت تنها کیف پول هایی را معرفی خواهیم کرد که توسط وب سایت رسمی بلاکچین NEO تایید شده اند و با ذخیره توکن NEO به مرور زمان توکن GAS نیز دریافت میکنید.

کیف پول های دسکتاپ نئو

۱- کیف پول Neon Wallet

نئون والت یکی از بهترین و ساده‌ترین کیف پول‌های بلاکچین نئو است. در این کیف پول کلید های خصوصی به صورت امن در کامپیوتر کاربر ذخیره می‌شوند.

نئون والت به همگام سازی با بلاک چین نیاز ندارد و همانطور که گفته شد، با نگهداری نئو در این کیف پول، به طور مرتب توکن GAS نیز ذخیره خواهد شد. Neon Wallet برای سیستم عامل های ویندوز، مک و لینوکس نیز قابل نصب است.

۲- کیف پول NEO-GUI

استفاده از این کیف پول، بیشتر برای توسعه دهندگان پیشنهاد می شود. برای همگام سازی با بلاک چین نئو، پس از نصب نرم افزار باید مدتی منتظر بمانید. با نگهداری نئو در این کیف پول نیز، توکن GAS ذخیرخواهد شد. هسته مرکزی نئو یا NEO-GUI فقط برای سیستم عامل ویندوز قابل نصب است.

۳- کیف پول morpheus

این کیف پول از چندین ارز دیجیتال دیگر نیز پشتیبانی می کند و تایید شده توسط سایت رسمی نئو می‌باشد. با نگهداری نئو در این کیف پول، توکن GAS ذخیره می‌شود. این نرم افزار برای سیستم عامل های ویندوز و لینوکس قابل نصب است.

۱- کیف پول موبایل O۳ نئو

در حال حاظر نرم افزار O۳ بهترین کیف پول در نسخه موبایلی، برای نئو است. در این کیف پول نیز با نگهداری نئو، میتوان توکن GAS دریافت کرد. این نرم افزار برای اندروید ۶ به بالاتر و iOS عرضه شده است.

۲- کیف پول موبایل NEO APP

یکی دیگر از کیف پول های مورد تایید نئو نرم افزار NEO APP می‌باشد. با نگهداری نئو در این کیف پول، توکن GAS ذخیره می‌شود. این کیف پول فقط برای اندروید ۵ به بالا قابل نصب است.

معرفی کلی ارز دیجیتال NEO

در دنیایی توکن‌ها شبکه‌ی نئو که به سرعت همه چیز دیجیتالی و آنلاین می شود؛ مسلما ارز به سمت دیجیتالی شدن پیش می رود. ارزهای دیجیتال چندی است که صحبت بسیاری از محافل شده است. تا کنون ارزهای بسیاری معرفی شده و توسعه یافته اند که با گذشت زمان، به سود افتاده اند و سرمایه گذاران آن سودی خوبی کرده اند. ارز دیجیتال NEO یکی از ارزهایی است که طرفداران خاص خود را دارد و سهم قابل توجهی را در بازار جهانی به خود اختصاص داده است. در این مقاله راجع به ارز مزبور به تفصیل خواهیم پرداخت.

در ادامه به بررسی معرفی کلی ارز دیجیتال NEO، آرن کریپتو مجموعه ای با سابقه در حوزه ی رمز ارزها، چگونگی کارکرد ارز دیجیتال نئو، کیف پول مناسب برای ارزهای دیجیتال و سهم بازار جهانی ارز دیجیتال نئو می پردازیم. با ما همراه باشید.

همان طور که احتمالا می دانید؛ فعالیت رمز ارزها و ارز دیجیتال توکن‌ها شبکه‌ی نئو بر اساس یک سری بلاک چین ها می باشد. ارز دیجیتال NEO نیز یک بلاک چین متن باز است. این ارز دیجیتال در آگوست 2016 معادل مرداد ماه 1395 به واسطه ی عرضه ی اولیه ی سکه – ICO دو قسمتی وارد بازار شد. نئو در ابتدا با نام انت شیرز (Ant Shares ) شهرت داشت. طراحی و عرضه ی ارز دیجیتال نئو محصول یک شرکت چینی به نام آن چین (On Chain ) می باشد. مدیر عامل شرکت مزبور آقای دا هونگ فی (Da Hong fi) و مدیر ارشد اجرایی آن آقای اریک ژانگ (Erik Zhang) هستند. سازندگان نئو، این ارز را به عنوان شبکه ای برای اقتصاد هوشمند معرفی می کنند. تعریف اقتصاد هوشمند از دید آن ها، وحدت دارایی های دیجیتال، هویت دیجیتال و قراردادهای هوشمند می باشد. بسیاری از فعالان ارز دیجیتال، ارز نئو بسیار شبیه به اتریوم می دانند. علت این تشابه بسیار منطقی است چرا که هر دوی این ارزها، بستری برای گسترش قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن های غیر متمرکز هستند. توسعه دهندگان می توانند با استفاده از این ارزها، توکن اختصاصی خود را ایجاد نمایند. اما این دو پلتفرم دارای تفاوت هایی نیز هستند که به موارد استفاده از آن ها باز می گردد. در واقع هدف و مقصد اتریوم این است که اینترنتی جهانی تر، آزادتر و قابل اعتمادتر ایجاد کند. در حالی که فعالیت نئو در راستای این هدف است که با استفاده از فناوری بلاک چین ها، زیر نظر مقررات دولت ها و با تکیه بر زیرساخت های توکن‌ها شبکه‌ی نئو موجود، اقتصاد نوین و هوشمندی را بر اساس دارایی های دیجیتال بنیان گذاری کند.

چگونگی کارکرد ارز دیجیتال نئو

همان طور که پیشتر بیان کردیم؛ هدف ارز دیجیتال NEO، ساخت و ایجاد یک اقتصاد هوشمند با استفاده از دارایی های دیجیتال، هویت دیجیتال و قراردادهای هوشمند می باشد. در این قسمت به بررسی و بیان تمام قسمت های ارز نئو و نحوه ی کار با آن می پردازیم. به طور کلی پلتفرم نئو دارای دو توکن اصلی به نام های NEO و GAS می باشد.

توکن NEO (حق رای دادن): در واقع همان طور که از عنوان مشخص است؛ دارندگان این توکن حق دارند نسبت به تغییرات شبکه رای دهند. به عبارتی این توکن بیان کننده ی حق مدیریت شبک می باشد. به طور کلی و در مجموع 100 میلیون توکن نئو در کره ی خاکی وجود دارد که کوچک ترین آن ها یک NEO می باشد. لازم به ذکر است که توکن های نئو تقسیم پذیر نیستند و یک توکن NEO برابر است با یک حق رای در شبکه ی نئو، نه کمتر و نه بیشتر. تمام موجودی NEO توسط اولین بلاک یک شبکه ی بلاک چینی به نام بلاک جنسیس ایجاد شده است. نیمی از توکن ها در ICO و نیم دیگر در شورای نئو نگهداری می شوند. برای توزیع توکن های نام برده شده برنامه ای در نظر گرفته شده است که شرح به صورت زیر می باشد:

الف) 10 درصد کل موجودی معادل 10 میلیون توکن برای ایجاد انگیزش توسعه دهندگان و اعضای شورای نئو استفاده می شود.

ب) 10 درصد دیگر کل موجودی برابر با 10 میلیون توکن برای انگیزش توسعه دهندگان اکوسیستم نئو استفاده خواهد شد.

ج) 15 درصد کل موجودی معادل 15 میلیون توکن، برای سرمایه گذاری در دیگر پروژه های بلاک چین که متعلق به اعضای شورای نئو است؛ مورد استفاده قرار می گیرد.

د) 15 درصد دیگر از کل موجودی برابر با 15 میلیون توکن، برای به اصطلاح روز مبادا (اتفاقات احتمالی آینده) نگهداری و ذخیره می شود.

با این گزارش می توان به این نتیجه رسید که استفاده ی سالانه از NEO نباید بیش از 15 میلیون توکن باشد.

سوخت رسانی به شبکه ی NEO (GAS): توکن گس (GAS) بیان کننده ی حق استفاده از سبک می باشد. در واقع نئوف گس را به عنوان هزینه ی استفاده از شبکه و روشی برای جلوگیری از اسپم ها بیان می کند. گفتیم که توکن نئو را نمی توان تقسیم کرد؛ در حالی توکن گس را می توان تقسیم نمود. هم چنین حداقل واحد این توکن برابر با 0 می باشد. این توکن با هر بلاک جدید اضافه شده به بلاک چین نئو تولید می شود. به عبارتی شبکه ی شروع توکن گس با صفر GAS شروع می شود و سپس به ازای هر بلاک اضافه شده، 8 واحد گس تولید می شود. تعداد توکن گس تولید شده در هر بلاک مانند هاوینگ بیت کوین، سالانه یک واحد کاهش می یابد. به بیانی دقیق تر می توان گفت در هر دو میلیون بلاک، کاهش یک واحدی عرضه ی گس را به ازای هر بلاک شاهد خواهیم بود. در واقع دارندگان توکن های نئو تا زمانی که کلیدهای اختصاصی خود را در اختیار داشته باشند؛ می توانند گس را با نرخی ثابت و بر اساس مقدار توکن های متعلق به آن، کسب نمایند. بر اساس آمار به دست آمده از وب سایت com که به نوعی ماشین حساب توکن GAS محسوب می شود (در سال 2020)؛ با در اختیار داشتن 1000 توکن نئو، امکان درآمد 250 دلاری به صورت سالانه در قالب توکن گس گزارش شده بود. شاید برای شما این سوال به وجود بیاید که این پاداش ها و سودها از چه طریقی به دست می آیند؟ باید به عرضتان برسانیم که این پاداش ها از شرکت های دریافت کننده ی خدمات NEO به دست می آید. از آن جایی که تعداد کل توکن گس های موجود محدود است (حدود 100 میلیون توکن)؛ پس از این که تمامی این توکن ها توزیع شد پاداش نیز متوقف خواهد شد.

تفاوت کوین و توکن در ارزهای دیجیتال چیست؟

کوین – Coin و توکن – Token در ارزهای دیجیتال و بلاک چین دارای تفاوت های اساسی هستند. در این نوشته به زبان ساده تفاوت‌های آن‌ها را بیان می‌کنیم.

تفاوت بین کوین (بیت کوین و اتریوم و…) و توکن موضوعی است که برای افراد تازه‌وارد به حوزه ارزهای دیجیتال و بلاک چین عموما گیج‌کننده است. گاهی می‌بینیم که افراد از کلمه Token استفاده می‌کنند در حالی که Coin مدنظرشان است و برعکس. به هرحال تفاوت‌های بزرگ و اساسی بین این دو مفهوم وجود دارد که در این نوشته به بیان آن ها خواهیم پرداخت.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

کوین و توکن دو مفهوم متفاوت هستند. در واقع ارزهای دیجیتال موجود در بازار یا از نوع توکن هستند و یا از نوع کوین. برای درک بهتر این موضوع، بهتر است که به تعریف کامل این دو اصلاح بپردازیم.

تعریف کوین

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه بلاک چین خود تعلق دارد. در واقع هر کوین جزئی از شبکه Blockchain خود است. اجازه توکن‌ها شبکه‌ی نئو بدهید با ذکر یک مثال موضوع را روشن‌تر کنیم. به این کوین‌ ها توجه کنید: بیت کوین، اتر و لایت کوین. هر کدام از این کوین‌ها بر روی شبکه بلاک چین خود زیست می‌کنند.

ارز دیجیتال بیت کوین بر روی شبکه بلاک چین بیت کوین فعالیت می‌کند. ارز دیجیتال اتر (همان اتریوم) بر روی شبکه اتریوم فعالیت می‌کند (اتریوم نام شبکه بلاک چین است نه اسم یک ارز دیجیتال، این یک اشتباه مصطلح در بین فعالان حوزه ارزهای دیجیتال است، “اتر” کوین شبکه بلاک چین اتریوم است). نئو نیز ارز دیجیتال شبکه نئو می‌باشد. اما در مورد توکن ها اینچنین نیست و در قسمت بعدی به شرح آن خواهیم پرداخت.

معاملات یک ارز دیجیتال از یک شخص به فردی دیگر قابل انجام است. همه می‌دانیم که به‌طور فیزیکی کوینی بین افراد جابه‌جا نمی‌شود و تمامی کوین‌ ها به عنوان داده بر روی یک پایگاه داده گسترده قرار دارند. این پایگاه داده (یا بلاک چین) همه تراکنش‌ها را نگهداری می‌کند و این تراکنش‌ها توسط کامپیوترها در سرتاسر دنیا کنترل و تایید می‌شوند.

کاربرد کوین چیست؟

دیجیتال کوین یا کوین عموما همان کاربرد پول در دنیای واقعی را دارند. کوین‌ها (بیت کوین، لایت کوین، مونرو و …) همانند پول موجود در کیف و یا حساب بانکی‌تان است. برخی از دیجیتال کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن ها چنین نیست. حتما کوین‌های “Cash only” را شنیده‌اید. به کوین‌ هایی که تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند، این صفت را نسبت می‌دهند. اما از موارد استفاده از کوین‌ ها می‌توان به:

1.انتقال پول (از آنها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم)

2.سرمایه یا دارایی ( می‌توان آنها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد، مثل طلا)

اجازه دهید با ذکر مثالی موارد استفاده از کوین‌ها را روشن‌تر کنیم :

شما از بیت توکن‌ها شبکه‌ی نئو کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کنید (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه و خودرو و سایر موارد را انجام دهید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید.

به جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید صرفا با نگهداری بیت کوین، بیت کوین‌های بیشتری را بدست آورید (مثل خریداری سهام شرکت که در پایان هر سال به ازای تعداد سهامتان به شما سود تعلق خواهد گرفت و یا مثل نگهداری ارز دیجیتال نئو، که به ازای نگهداری آن، شما ارز دیجیتال دیگری به اسم Gas دریافت خواهید کرد). بیت کوین تنها موارد استفاده به عنوان یک پول دیجیتال را داراست و به جز این هیچ کارایی دیگری ندارد.

با این‌ حال ارزهای دیجیتال دیگری همچون اتر و نئو و دش به جز استفاده به عنوان پول، کاربردهای بیشتری نیز دارند. در زیر بخشی از ویژگی‌های آنها را نشان داده‌ایم:

ایجاد توکن: اتر به عنوان سوخت تراکنش‌ها در شبکه اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد. توکن‌ ها می‌توانند بر روی شبکه اتریوم ایجاد شوند، اما برای انجام یک تراکنش و ارسال یک توکن، به کوین اتر نیاز خواهیم داشت.

دریافت سود: شما با نگهداری کوین نئو در کیف پول خود، سود دریافت خواهید کرد. این سود، Gas نام دارد (در زمان نگارش این مقاله قیمت هر واحد Gas بیشتر از 1 دلار می‌باشد). همانند اتریوم، توکن ها بر روی شبکه نئو نیز ایجاد می‌شوند. شما وقتی یک توکن را بر روی شبکه نئو ایجاد کنید، برای ارسال یک تراکنش و پرداخت کارمزد آن، بایستی Gas پرداخت کنید.

حق رای: با نگهداری کوین دش (Dash) می‌توان در تصمیمات مهم برای شبکه دش شرکت کرد و هرکس در کیف پول خود دش نگهداری کند، در تصمیمات مهم شبکه، حق رای خواهد داشت.

اگر ایده و نظری برای توسعه شبکه دش ارائه شود، افرادی که به مقدار کافی دش در والت یا کیف پول ارز دیجیتال خود نگهداری کنند، حق رای داشته و می‌توانند در تصمیمات برای توسعه شبکه، نظر خود را اعمال کنند. این ویژگی، به نگهداران دش این امکان را می‌دهد که در مسیر تکامل شبکه دش، مشارکت داشته باشند.

پیش از پرداختن به معرفی توکن ،به طور کلی در ذهن داشته باشید که هر کوین که در بازار مشاهده می‌کنید، شبکه بلاک چین مخصوص به خود را دارد و هر شبکه بلاک چین نیز کوین مخصوص به خود را دارد. این کوین ، منحصر به‌ فرد است. هیچ شبکه بلاک چینی دو کوین نخواهد داشت و همچنین هیچ کوینی به دو شبکه بلاک چین متعلق نخواهد بود، بلکه این نسبت یگانه و منحصر به‌ فرد است. کوین مثل ساختمان و اسکلت یک بلاک چین است در حالی‌که توکن‌ها مثل دفاتری هستند که ممکن است در ساختمان بیایند و بروند. به علت پیچیدگی و سختی ایجاد یک شبکه بلاک چین جدید، در سال‌های اخیر تعداد توکن‌ها بسیار بیشتر از کوین‌ها می‌باشد. برای ساخت یک کوین ابتدا بایستی شبکه بلاک چین آن ایجاد شود. سپس بایستی برای حفظ امنیت و تایید شبکه به دنبال ماینرها باشید. همچنین لازم است شبکه استحکام کافی در برابر حملات مختلف از جمله هک شدن را داشته باشد.

تعریف توکن

توکن‌ ها نیز گاهی اوقات دیجیتال کوین نامیده می‌شوند. این نامگذاری اشتباه است. بین توکن و کوین تفاوت‌های اساسی وجود دارد. توکن‌ ها بر روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. در واقع به لطف قراردهای هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ERC20 مشهور هستند. با این حال، نئو ، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، قابلیت میزبانی توکن‌ها را دارند. برای مثال توکن هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن های NEP-5 مشهور می‌باشند.

هر فردی می‌تواند توکن مورد نظر خود را بر روی یکی از این پلتفرم‌ها بوجود آورد. اگر کمی موضوع برایتان گیج‌کننده شده است، در زیر نحوه ساخت یک توکن را توضیح خواهیم داد.

توکن چطور ساخته می‌شود؟

ایجاد یک توکن جدید برای افرادی که آشنایی کافی با کدنویسی دارند و برای توسعه‌دهندگان، کار دشواری نخواهد بود. در این بخش ارائه مباحث فنی مورد نظر ما نیست. لذا با ذکر یک مثال کاربردی، بحث را جلو می‌بریم. فرض کنید شما قصد دارید توکن مورد نظر خود را بر روی شبکه اتریوم ایجاد کنید. شما باید مقداری کوین اتریوم را به ماینرهای شبکه بدهید تا تولد توکن شما را تایید کنند. همچنین توجه داشته باشید که شما برای تمامی تراکنش‌های توکن خود بایستی به شبکه کارمزد پرداخت کنید. چون توکن شما بر روی شبکه اتریوم ایجاد شده، کارمزد تراکنش‌ها را بایستی به اتریوم پرداخت کنید. بنابراین، برای انتقال توکن خود، از یک فرد به فرد دیگر و یا انتقال آن از اپلیکیشن خود به کاربری که از اپلیکیشن شما استفاده خواهد کرد، شما بایستی اتر پرداخت کنید.

برای مثال، Musicoin یک توکن است که به کاربران اجازه دسترسی به قسمت‌های مختلف به پلتفرم Musicoin را می‌دهد. پلتفرمی که برای تماشای ویدئو‌موزیک یا شنیدن موزیک ایجاد شده است. شما برای استفاده از این پلتفرم نیاز به پرداخت Musicoin هستید. مثال دیگر، صرافی بایننس – Binance توکن مخصوص به خود یعنی BNB را دارد. شما با خریداری توکن بایننس می‌توانید کارمزد تریدهای خود را کاهش دهید.

مزیت ایجاد توکن

ایجاد یک شبکه بلاک چین، بسیار زمانبر و نیاز به صرف انرژی زیادی خواهد داشت. توسعه‌دهندگان، به‌جای صرف زمان خود برای ایجاد یک شبکه بلاک چین، تا از طریق آن بتوانند کوین خود را داشته باشند، می‌توانند این زمان و هزینه را ذخیره کرده و تنها زمان خود را به ایجاد یک توکن بر روی شبکه بلاک چین موجود (مثل اتریوم و نئو) گذاشته و از منافع آن بهره ببرند.

صرفه‌جویی در زمان و انرژی تنها مزیت توکن نسبت به کوین نیست. اگر آنها به جای ایجاد توکن بخواهند شبکه بلاک چین و کوین خود را داشته باشند، باید ماینرهایی را بیابند و آنها را متقاعد کنند تا تایید تراکنش‌های شبکه بلاک چین را انجام دهند. برای ایجاد یک شبکه بلاک چین امن، نیاز به تعداد بسیار زیادی ماینر داریم تا از حملات احتمالی (هک) جلوگیری کنند. آنها برای این‌کار دو راه بیشتر نخواهند داشت. یا تعداد زیادی کامپیوتر را فراهم کرده تا آنها عمل تایید تراکنش‌ها را انجام دهند که این‌کار ایرادات بسیاری دارد (مهمترینش این است که شبکه بلاک چین موجود یک شبکه متمرکز خواهد بود). این کار زمان و هزینه بسیار زیادی می‌طلبد.